Ieder land of iedere bestemming heeft wel één bezienswaardigheid die op papier absoluut geweldig is en die in de praktijk wellicht wat tegenvalt. Bij de voorbereiding van onze reis leek de Caminito del Rey zo’n plek, maar overslaan konden we deze bestemming dan toch weer niet. De Caminito del Rey is een wandelpad van ongeveer vijf kilometer lang met een maximale breedte van 1 meter. Het pad slingert 100 meter boven de rivier El Chorro tegen de rotswanden van de El Chorro Kloof. Het pad ligt al sinds 1921 boven de El Chorro en dankt zijn naam aan koning Alfons XIII. Het werd oorspronkelijk aangelegd om de bouwplaats van een waterkrachtcentrale in Spanje te bevoorraden. Langs het pad werden de bouwmaterialen naar de gewenste plek gebracht. Dit moet in die tijd en hachelijke onderneming geweest zijn. Het originele pad is vanaf het huidige pad nog hier en daar te zien. Het was nog beduidend smaller en het lijkt erop dat beveiliging niet echt voorhanden was. De Caminito De Rey stond dan ook al snel bekend als een van de gevaarlijkste wegen ter wereld. In de jaren negentig van de vorige eeuw was het pad zo in verval geraakt dat het afgesloten werd. Ondanks de boete van 6000 euro, waren er toch waaghalzen die de tocht maakten. In 2015 werd de Caminito del Rey in zijn huidige vorm heropend. Het pad is nu een toeristische attractie die je doorgaans in groepen met een gids bezoekt. Je kunt de wandeling weliswaar alleen doen, maar er zijn slechts een beperkt aantal van dit soort wandelingen per dag beschikbaar. Wij begonnen vanochtend dus ook aan onze tocht met een gids. Voorzien van een helm vertrokken we van de noordelijke ingang. Al snel bleek dat de gids het prima vond als je zelf op weg gaat. We zijn dus zonder op de gids te wachten het pad verder afgelopen.
De vergezichten die de Caminito del Rey oplevert zijn prachtig. De karige hoge rotspartijen worden afgewisseld met weelderige en bloemrijke begroeiing. In de diepte kronkelt de El Chorro als een lichtblauwe slang door het landschap.De wandelroute is zo ingericht dat je de rotsen volgt. Soms over paden in die rotsen, soms over tegen de wanden aangeplakte houten paden. Achter iedere bocht dient zich een nieuw landschap aan. De verleiding om te blijven fotograferen is erg groot.
Al met al viel de Caminito Del Rey dus zeker niet tegen. Het feit dat we alleen zijn gelopen en ons eigen tempo konden bepalen speelde daarbij een belangrijke rol. Je moet weliswaar soms een colonne met helmen getooide medewandelaars passeren, maar daarna loop je weer vrijwel alleen door de prachtige natuur,
Morgen vervolgen wij onze reis verder naar het Noorden, naar Cordoba. Dit is een van de plaatsen waar we hoge verwachtingen van hebben. We bezoeken in ieder geval de Mesquita, de kathedraal van Cordoba en tegelijkertijd de grootste Islamitische moskee in het westen. Vandaag hebben we in ieder geval nog even genoten in het zwembad van onze camping (Marque Ardales), waar je een magistraal uitzicht hebt over het stuwmeer en de omliggende omgeving.
Reactie plaatsen
Reacties