Wij vertrokken van onze standplaats voor vannacht, het Riverside camping Park in een buitenwijk van Plymouth. De camperplaats ligt aan het riviertje The Plym en is ruim opgezet. Het sanitair en de andere voorzieningen zijn goed en in het hoogseizoen heeft de camperplaats ook een zwembad.

De Plym Valley Trail was, zoals gezegd, geen onverdeeld succes. Als je het natuurgebied in wilt, kun je beter bij de uitgang van de camperplaats de Plym volgen. Je komt dan meteen in het natuurgebied dat wel de moeite waard is.

Over de Plym zijn in een grijs verleden en aantal bruggen aangelegd, waardoor je van de ene naar de andere kant kunt. Er staan duidelijke wegwijzers die de weg naar Plymouth of stadjes in de omgeving wijzen. In het natuurgebied ligt het jachtgebied van een koppel slechtvalken. In een rotswand lag een nest, waarop het mannetje zat te broeden. Slechtvalken zijn de racers onder de dieren. In duikvlucht bereiken zij snelheden van meer dan 300km per uur. Ze vangen hun prooi, andere vogels, in de lucht. Dat betekent dus dat ze eropaf duiken, ze met hun klauwen beetpakken om dan weer verder te vliegen. En knap staaltje vliegwerk. De valken hebben trouwens een unieke eigenschap. Om te voorkomen dat hun kopje uit elkaar zou springen door de druk die in de duikvlucht ontstaat, hebben ze aan weerskanten van hun snavel twee ‘luchtgaten’. Dit principe is, zoals zoveel voorbeelden uit de natuur, overgenomen in de techniek. Straaljagers hebben dezelfde gaten bij hun neus, waardoor het vliegen met hoge snelheden beter gaat.

Na onze fietstocht door de vallei reden we door naar de stad Plymouth zelf. De stad heeft een ook voor Nederlanders relevante geschiedenis. Aan het begin van de zeventiende eeuw vluchtte een groep Engelse geloofspuriteinen naar Leiden in Nederland. In eigen land werden ze vervolgd. Vanuit Leiden vertrokken ze vervolgens naar de overkant van de oceaan, naar Amerika, om daar in vrijheid een nieuw bestaan op te bouwen. Het bekendste van de twee schepen waarmee deze Pilgrim Fathers reisden was de Mayflower. In Plymouth maakten ze een tussenstop, omdat er iets aan de hand was met het tweede schip. Plymouth was dus het laatste stukje Europees land dat de stichters van Amerika zagen. Ondanks de rijke geschiedenis (de stad was tot ver in de negentiende eeuw een zeerovers en kapersnest) is er betrekkelijk weinig over van gebouwen die aan deze tijd herinneren. Plymouth is en was namelijk altijd al een marinehaven en de stad en de haven werden in de tweede wereldoorlog door de Luftwaffe platgegooid.

The Cheddar Gorge

The Cheddar Gorge is een kalkstenen kloof in de Mendip Hills in Somerset. In 1903 werd in een van de grotten die dit gebied rijk is een skelet ontdekt dat maar liefst 9000 jaar oud was. Daarmee was dit skelet op slag het oudste van Groot-Brittannië.

De kloof van Cheddar is indrukwekkend. Ze is ongeveer 137 meter diep, wat een prachtig uitzicht oplevert. Deels zijn de hellingen verticaal en rotsachtig, deels zijn ze meer glooiend en begroeid. Wij kozen voor een wandeling met Komoot (www.komoot.nl). De app is gratis te downloaden, maar je kunt er pas echt optimaal gebruik van maken als je een abonnement neemt. Het wereldpakket kost net geen vijftig Euro en daarmee ontsluit je voor de rest van je leven wandeltochten en fietstochten over de hele wereld. Wij kozen voor een wandeling van gemiddelde moeilijkheidsgraad. Met bijna 13 kilometer leek de wandeling op voorhand een eenvoudige onderneming, maar het aantal hoogtemeters maakt het toch echt wel tot een uitdaging. De wandeling voerde ons vanuit Cheddar gezien allereerst langs de linkerkant van de kloof. Hiervandaan heb je een mooi zicht op de rotswanden aan de overkant. Na verloop van tijd kwamen we uit in een redelijk vlak natuurgebied, waar we de kloof even achter ons lieten. De route voerde door weilanden met runderen, langs schapen en langs geiten, naar een volgende steile klim aan de overkant van de kloof. Hier was het drukker dan aan de ander kant, omdat je vanuit Cheddar met een lange trap (Jacobs Ladder) snel omhoog kunt. Veel mensen nemen deze route om de kloof te kunnen bekijken.

We reden Bristol binnen vanuit het oosten en de eerste indruk is die van een industriestad. Bristol was en is een havenstad, al is de bedrijvigheid van weleer toen de Lower Avon nog een open verbinding voor zeeschepen vormde, wel verdwenen. In de haven liggen nu vooral oude en historische schepen of schepen die bedoeld zijn voor de pleziervaart. We hadden voor vandaag een wandeling door de stad gepland, maar het weer was vanochtend te slecht en dus kozen we voor een Hop on Hop off bus om de stad te verkennen. Hoewel wandelen ook leuk geweest zou zijn, was de bus een schot in de roos. De bus rijdt in een dik uur langs de belangrijkste bezienswaardigheden van Bristol en de (Engels gesproken) audioguide geeft een goed beeld van de geschiedenis van de stad. Het kaartje voor de bus kost 15 Engelse Pond per persoon en is 48 uur geldig. Je kunt de opstappunten van de bus dus ook gebruiken om je door de stad te verplaatsen. Tickets kopen kan bij de bussen zelf of online (www.tootbus.com)

Na ons bezoek aan de brug namen we de bus terug naar het centrum waar we in een klein cafe lunchten. Na die lunch wilden we de kathedraal van Bristol bezoeken, maar op het moment dat wij daar kwamen was er net een dienst bezig. We liepen dus verder naar het havengebied. Onze eerste stop hier was het de eerste oceaanstomer ter wereld, de SS Great Britain. In 1843 was dit het grootste schip ter wereld met ruimte voor bijna 400 opvarenden.  De eerste overtocht van Engeland naar New York duurde 15 dagen en dat was voor die tijd enorm snel. We hebben het schip niet van binnen bekeken, maar ook van de buitenkant zijn de enorme masten en de schoorstenen van de stoommachine indrukwekkend.

Stonehenge

Stonehenge is een van die plekken die voor de meeste mensen wel tot de verbeelding spreken al is niet helemaal duidelijk waarom. Als je heel nuchter kijkt, dan is Stonehenge eigen eigenlijk niets meer dan een cirkel van grote staande stenen die in een verder kaal landschap tussen de schapen en de koeien opgesteld staan. Als je het terrein echter nadert wordt duidelijk dat de aantrekkingskracht van de stenen groot is. Wij reden naar het bezoekerscentrum bij de plaats Amesbury. In het bezoekerscentrum kun je een kaartje kopen voor een trip met een bus naar de stenen. Wij kozen voor de gratis optie. We liepen te voet naar de stenen en mochten daarom iets minder dichtbij dan de betalende bezoekers, maar we zagen uiteindelijk exact hetzelfde. Op de heuvelrug boven de steencirkel stonden tientallen campers. Navraag leerde dat je hier de nacht door kunt brengen met zicht op de stenen en de zonsopgang boven die stenen. Als wij geweten hadden dat dit mogelijk was, hadden we zeker voor deze bijzondere optie gekozen. Stonehenge zoals wij het nu kennen werd gebouwd in c.a. 2300 VC, maar de eerste resten van bebouwing zijn al meer dan 6000 jaar oud. De steencirkel diende waarschijnlijk als een gezondheidscentrum uit de prehistorie waar priesters en genezers voor het lichamelijk en geestelijk welzijn van hun patiënten zorgden. Vandaag de dag trekt de cirkel naast de gemiddelde toerist, vooral ook veel new age aanhangers, die spirituele krachten zoeken of ervaren als ze op deze site zijn. Die invloed hadden de stenen zeker niet op ons, maar Stonehenge blijft toch een ‘must see’ als je in deze regio bent. Website Stonehenge Visitor Center

Winchester en de legende van de ridders van de ronde tafel.

Winchester was in lang vervlogen tijden de hoofdstad van Wessex. Pas in de late elfde eeuw werd London de hoofdstad van wat wij nu kennen als England. Uit de vroeg middeleeuwen dateert de legende van Koning Artur en de ridders van de ronde tafel. Waarschijnlijk is de legende in de veertiende eeuw samengesteld uit allerlei verhalen en vervat in een verhaal dat opgeschreven werd. Goedgelovig als de mensen in die tijd waren, begon de grens tussen legende en werkelijkheid stilaan te vervagen. Een centraal gegeven in de verhalen is de ronde tafel waaraan de koning en zijn ridders vergaderden. Deze tafel hangt vandaag de dag in the Great Hall in het historische hart van de stad. Deze grote zaal maakte deel uit van het inmiddels verdwenen kasteel van Winchester, en diende tot ver in de twintigste eeuw als zaal voor rechtspraak. De Ronde tafel werd in de zeventiger jaren van de vorige eeuw onderzocht en koolstofdatering wees uit dat het materiaal niet uit de vroegen vijfde eeuw, maar uit de veertiende eeuw is. Daarmee werd dit deel van de legende volledig ontkracht, maar of koning Arthur nu wel of niet bestaan heeft weet niemand.

Winchester en de legende van de ridders van de ronde tafel.

Winchester was in lang vervlogen tijden de hoofdstad van Wessex. Pas in de late elfde eeuw werd London de hoofdstad van wat wij nu kennen als England. Uit de vroege middeleeuwen dateert de legende van Koning Artur en de ridders van de ronde tafel. Waarschijnlijk is de legende in de veertiende eeuw samengesteld uit allerlei verhalen en vervat in een verhaal dat opgeschreven werd. Goedgelovig als de mensen in die tijd waren, begon de grens tussen legende en werkelijkheid stilaan te vervagen. Een centraal gegeven in de verhalen is de ronde tafel waaraan de koning en zijn ridders vergaderden. Deze tafel hangt vandaag de dag in the Great Hall in het historische hart van de stad. Deze grote zaal maakte deel uit van het inmiddels verdwenen kasteel van Winchester, en diende tot ver in de twintigste eeuw als zaal voor rechtspraak. De Ronde tafel werd in de zeventiger jaren van de vorige eeuw onderzocht en koolstofdatering wees uit dat het materiaal niet uit de vroege vijfde eeuw, maar uit de veertiende eeuw is. Daarmee werd dit deel van de legende volledig ontkracht, maar of koning Arthur nu wel of niet bestaan heeft weet niemand.

Een wandeling vol verrassingen

Een wandeling door de oude stad is een van de beste manieren om Canterbury te leren kennen. We gebruikten een wandeling van een dik anderhalf uur die je kunt ophalen bij het Visitor Information Center in een prachtig middeleeuws gebouw in het hartje van de oude stad. (https://www.canterbury.co.uk/info/27/getting_around_the_district/14/visitor_information_centres).

De wandeling voerde ons langs een aantal bezienswaardigheden die het verhaal van de stad mooi aanschouwelijk maken. Een van de opvallende monumenten is de Saint Martin Church. Deze kerk vindt haar oorsprong in de late vijfde eeuw en is gebouwd op de fundamenten van een kerkgebouw dat al door de Romeinen gebouwd werd in de periode waarin het Christendom ook voor de Romeinse veroveraars een rol ging spelen. De kerk is van belang omdat zij de hofkerk van Koningin Bertha was die in 580 trouwde met de heidense koning Etherbert die later de koning van Kent (het graafschap waarin Canterbury valt) werd.Rondom de kerk ligt een opvallend, deels vervallen, kerkhof dat zo midden in de stad een serene sfeer ademt. De oude grafstenen dateren deels uit de late zeventiende eeuw. Naast dit kerkgebouw vallen de verschillende en goed behouden stadspoorten op die opnieuw veelal gebouwd zijn op laat Romeinse resten en die goed laten zien hoe belangrijk Canterbury ook in de middeleeuwen al moet zijn geweest. Verschillende markante gebouwen, zoals de abdij van Saint Augustine, zijn helaas niet te bezoeken, omdat er ook vandaag de dag nog gebruik van gemaakt wordt. De abdij bijvoorbeeld herbergt het Kings College, een middelbare school. De studenten in hun schooluniformen, lopend door de historische omgeving, geven een sterk Harry Potter gevoel. 

Canterbury Cathedral

De middag brachten wij door in hét trekpleister van Canterbury: de kathedraal. Dit enorme bouwwerk is onlosmakelijk verbonden met twee historische figuren: de monnik Augustinus en Aartsbisschop Thomas Becket. Augustinus werd in de late zesde eeuw door paus Gregorius naar Engeland gestuurd om als missionaris het tanende christelijke geloof in het gebied te laten opleven. Hij vestigde zijn zetel (of in het latijn: Cathedra) in Canterbury. Daarnaast stichtte hij ook een abdij en werd hij de eerste Aartsbisschop van Canterbury.

Dag 1. Landgraaf - Dover 

Het is vandaag 27 april 2022: Koningsdag! maar niet voor ons. Wij zijn vanochtend vertrokken voor een vakantie met de camper naar het zuiden van Engeland. We hebben gekozen voor een overtocht met het veer vanuit Calais naar Dover. De reis duurt ongeveer anderhalf uur en je reist een uur terug in de tijd omdat Groot Brittannië geen zomertijd kent. Ons veer zou afvaren om 15.15 en we waren ruim op tijd in de haven. Daar bleek dat we ook een afvaart eerder konden nemen, met hetzelfde ticket. Prima service dus van DFDS, de veermaatschappij. Uiteindelijk waren we dus ruim anderhalf uur eerder aan de overkant.

Uitdaging één: links van de weg rijden. We hebben elders op deze website al een keer wat uitgebreider gesproken over het links rijden en de historische context van dat Britse 'gebruik'. Als je er dan eenmaal zelf aan begint, vallen en paar dingen op:

- de Britten weten het gaspedaal goed te vinden,
- vooral de landweggetjes zijn erg smal en in combinatie met de snelheid van en verkeer is dat best een dingetje,
- op rotondes wil je eigenlijk intuïtief naar rechts, dat vraagt dus voortdurend bewust rijden. Veel bewuster dan in eigen land. 

Ondanks deze uitdagingen valt het links rijden vooralsnog wel mee. Je moet bijna beter opletten met het oversteken van de weg, dan met het rijden zelf.

The Chequers Caravan Parc.

Onze eerste nacht in Engeland verblijven we op The Chequers Caravan Parc. Deze prachtig gelegen camping ligt tussen Dover en Canterbury en is dus een prima uitvalsbasis voor vandaag en wellicht morgen. Volgens planning zouden we vandaag in een uurtje naar Dover gefietst zijn, maar de eigenaresse van de camperplaats raadde ons dat af en onze eigen ervaringen in het verkeer deed de rest. We namen dus de bus naar Dover. https://www.chequerscaravan.site/ 

Dover

Als je Dover met de Veerboot nadert, vallen de witte krijtrotsen meteen in het oog. De rotsen rijzen hoog boven de stranden en de veerhaven uit en vormen al eeuwen hét kenmerk van deze Zuid Engelse stad. De stad zelf heeft een klein centrum waar een aantal oude kerken, een muur met Romeinse Fresco's en een schip uit de Bronstijd de belangrijkste bezienswaardigheden vormen. Boven de stad, op de krijtrotsen, staat echter de belangrijkste bezienswaardigheid van de stad. Het kasteel van Dover is het grootste kasteel van Engeland en het kent een roerige geschiedenis die begint in de vroege tiende eeuw. Het kasteel heeft de tand des tijds moeiteloos doorstaan. De dikke muren met kantelen, de torens en imposante toegangspoorten lijken gisteren gebouwd. Het kasteel en de omgeving ervan ademen de sfeer van de middeleeuwen en het was dan ook jammer dat we te laat waren om binnen te kijken. 

Onze eerste dag sloten we af in een Indiaas restaurant in Dover met zicht op het kasteel. Restaurant Cinnamon Island serveert authentieke Indiase keuken en het was dan ook een mooie afsluiting van een verder vermoeiende eerste dag https://cinnamonislandonline.com/  Morgen bezoeken we Canterbury en overnachten we waarschijnlijk ook nog op The Chequers, maar daarover morgen meer.