Voorbereidingen en Covid
20 juli 2021
Het is vandaag 20 juli 2021, negen dagen voor vetrek van onze roodtrip naar Griekenland. De laatste dagen hebben we gewerkt aan de laatste details van de reis. De steeds veranderende Covid situatie en de wateroverlast in delen van Duitsland waar we doorheen willen reizen, spelen ons parten. Het veranderen van de route betekent ook dat de overnachtingsplekken en de bezienswaardigheden die we willen zien, veranderen. Een verandering betreft het bezoek aan Schloss Neuschwanstein. Dit kasteel in de buurt de buurt van Füssen in Zuid Duitsland staat al langer op ons verlanglijstje. Op eerdere reizen zagen we het altijd hoog boven de doorgaande autoroute op weg terug uit het zuiden toornen. Een bezoek is dit jaar echter een probleem. Door de Covid maatregelen, worden er slechts beperkt mensen ontvangen en de maanden juli en augustus zijn al volgeboekt. Om die reden hebben we de reis aangepast en reizen we nu van Stuttgart naar Trins in Oostenrijk. Verder lijkt het erop dat er nog geen echte beren op onze reisweg liggen. De grenzen zijn vooralsnog open en het veer van Italië naar Griekenland vaart.
Komend weekend pakken wij de camper al zoveel mogelijk in. Woensdag gaan we nog een keer op de weegbrug en op donderdag ochtend (29 juli 2021) beginnen we aan onze trip!
Een dag voor vertrek: laatste voorbereidingen
28 juli 2021
Morgen is het zover. We beginnen aan onze roadtrip naar Griekenland. De camper is inmiddels geladen en klaar voor vertrek. Een aantal weken geleden hebben wij onze camper laten wegen tijdens de NKC weeg dagen. Hoewel wij eigenlijk niet het idee hadden dat we erg veel meenemen, bleken we toch al redelijk dicht tegen de toegestane 3500kg te zitten. We hebben dus nog een keer kritisch gekeken naar mogelijke overbodig zaken en vanmiddag hebben we de ingeladen camper, inclusief nagenoeg volle tank en deels gevulde watertank, en voorzien van ons zelf, laten wegen op een weegbrug. We blijven ruim onder de 3500kg. Op Nu.nl werd eergisteren nogmaals gewaarschuwd voor te zwaar beladen campers (https://www.nu.nl/binnenland/6147621/kampeerclub-waarschuwt-een-op-drie-campers-te-zwaar-en-dus-gevaarlijk.html). Wij gingen hier eerder op onze pagina met algemene informatie ook al op in.
De komende dagen reizen we van Zuid Limburg naar Ancona in Italië. Daar nemen we het veer naar Igoumenitza in Griekenland. De eerste dagen zullen we proberen regelmatig iets te plaatsen.
Landgraaf – Worms – Stuttgart
29 juli 2021
Onze reis is begonnen!!
Vanochtend zijn we rond acht uur vetrokken uit Landgraaf. Na een bandenspanning check (kijk voor bandenspanning ook even bij algemene informatie), kozen wij voor de route door België naar Worms in Duitsland. Rondom Keulen is het door de afsluiting van de A61 nog altijd erg druk. De files die daar staan en de drukte op de A3 die door veel reizigers als alternatief gebruikt wordt, kun je prima vermijden door achter Aken de route via Luik, Verviers, Malmedy en Sankt Vith te nemen. Uiteindelijk kom je zo ook weer op de routes naar Zuid Duitsland uit, maar dan zonder veel verkeer en vertragingen.
De stad Worms (na ruim 300 km) was onze eerste tussenstop. De stad is, net als Trier, een van de oudste steden van Duitsland. Naast de vele oude gebouwen staat de stad vooral bekend om haar verbinding met Maarten Luther. Deze kerkhervormer werd in Worms in 1521 door de katholieke kerk in de ban gedaan nadat hij 95 stellingen tegen de heersende opvattingen over het geloof gepubliceerd had. In het centrum van Worms staat een groot monument dat aan Luther herinnert.
Na een wandeling door de stad, een bezoek aan de Dom, het eeuwen oude Joodse Kerkhof, en het monument voor Luther, zijn we verder gereden naar Stuttgart. Deze stad doen we zowel op de heen- als op de terugweg aan als tussenpunt. We staan op een camping aan de rand van de stad bij een evenemententerrein (Camping Cannstatter Wasen). De camping is eenvoudig en schoon, heeft een kleine kiosk waar je broodjes kunt bestellen en een snackbar voor een snelle hap. Vandaag gaan we niet de stad Stuttgart in. Dat staat nu gepland voor de terugweg. Morgen gaan we verder en verruilen we Duitsland voor Oostenrijk.
Stuttgart - Trins - Telfes
30 juli 2021
Vandaag was een reisdag. Onze bedoeling was om van Stuttgart (Duitsland) naar Trins (Oostenrijk) te rijden en om daar vervolgens de bergen in te gaan. Helaas zat het verkeer niet mee. Vlak achter Stuttgart stond het stil op de A8. Een defecte vrachtwagen zorgde voor een kilometers lange file. Uiteindelijk leidde dat tot meer dan twee uur vertraging. Voordeel van een camper is dat je, als je dan ook echt stil staat, rustig kunt eten, drinken en lezen. Zo kom je de tijd wel door. Het weer verslechterde onderweg naar Trins en toen we bijna op de plek van bestemming waren, gingen de hemelsluizen echt open. Gelukkig maar voor even en ontzettend plaatselijk. In het dorp Trins was de afrit naar de camperplaats (Central Alpen Stellplatz) helaas afgezet. De navigatie vond, na veel zoeken, een smalle (maar uiteindelijk ook voor onze camper) toegankelijke weg. De plaats zelf was een teleurstelling. Niet qua ligging, want die was prachtig, maar vooral omdat de faciliteiten verder gesloten waren.
We zijn dus doorgereden naar Telfes Im Stubai en beland op Sonnencamping Stubai. Een mooie plek om onze reis morgen te vervolgen naar Bologna.
Telfes - Bologna
31 juli 2021
Vanochtend werden we na een regenachtige nacht wakker op onze camping in Telfes. De bergen rondom Telfes waren ingepakt in laag hangende wolken. Dit maakte de omgeving en mysterieus, zeker toen de opkomende zon lichtstralen door de wolken liet vallen. Na een snel ontbijt hebben wij onze trip vervolgt naar Bologna in Italië. We wisten vooraf dat het druk zou zijn op de weg, maar dat de Brennerpas autoweg de Route du Soleil naar de kroon zou steken, hadden we niet verwacht. De autoweg stond helemaal vol en ook de routes die als uitwijkroute kunnen dienen, liepen al snel over van verkeer. We hebben een stukje van de oude afdaling van de Brennerpas gereden, maar daarna zijn we snel weer de autoweg opgegaan. Het was bij tijd en wijlen aansluiten in een niet aflatende lawine van blik. De rit naar Bologna kostte zowat de hele dag, waardoor we ons bezoek aan de stad verschoven hebben naar morgen ochtend.
Bologna - Fano
1 augustus 2021
Na een klamme nacht op de stadscamping in Bologna zijn we vanochtend met de fiets de stad in gegaan. Ik zou Bologna niet meteen in gedachten gehad hebben voor een stedentrip, maar dat is na vandaag wel anders: wat een mooie en interessante plek!!
Bologna is de hoofdstad van de regio Emilia-Romagna. Al sinds de oudheid wordt het gebied rondom de stad gekenmerkt door land- en wijnbouw. De stad staat misschien daarom ook wel bekend om haar keuken, die verder gaat dan de Bolognese saus die hier haar oorsprong vindt. Bologna kent de oudste nog daadwerkelijk functionerende universiteit ter wereld. Vandaag de dag worden de collegezalen bevolkt door ongeveer 80.000 studenten die vanuit de hele wereld naar deze universiteit toe komen. Ook in lang vervolgen tijden had de stad deze aantrekkingskracht. De universiteit werd gesticht in 1080 n.c. en kende beroemde studenten als Galileo Galilei en Dante Alighieri, maar ook de Nederlandse filosoof en humanist Erasmus genoot een deel van zijn opleiding onder de Italiaanse zon.
Het voert te ver om alle bezienswaardigheden die de stad rijk is hier op te sommen.Zelf waren we onder de indruk van het Piazza Santo Stefano, met de zeven kerken (van de zeven zijn er overigens nog ‘slechts’ vier over). We hebben de kerken, binnenplaatsen en kloostertuinen uitgebreid bekeken. De tweede kerk is een replica van de heilige grafkerk in Jeruzalem en in en om de kerk zijn verschillende verwijzingen naar het passieverhaal te zien. De derde kerk, de Basilica Santo Stefano is de oudste en dateert uit de vijfde eeuw. In deze kerk werd in die tijd een sarcofaag met een verwijzing naar Sint Petrus gevonden. Hierdoor ontwikkelde de kerk zich tot een bedevaartsoord. De heersende paus vond deze aanbidding maar niks en liet de kerk vullen met zand. Deze rigoreuze actie heeft niet kunnen verhinderen dat de Basiliek ook anno 2021 nog veel gelovigen trekt.
Na ons bezoek aan Bologna zijn we verder gereisd in richting van Ancona waarvandaan morgen ons veer naar Griekenland vertrekt. We hebben gekozen voor een camperplek in Fano, vlak aan zee (Sosta Camper Il Rospo (http://www.sostacamperilrospo.it). De voorzieningen zijn prima en voor 24 euro sta je hier dicht bij het strand. Het sanitair en de Wifi zijn goed en je kunt het vuile water van de camper hier prima lozen en nieuw water innemen. Een klein nadeel is de grote doorgaande weg die langs de camping loopt. Die zorgt wel voor herrie. Ook de trein die twee keer per uur voorbij komt, draagt niet bij aan de rust, maar over het algemeen een prima plek op weg naar het zuiden van Italië.
Fano - Ancona - Igoumenitsa
2 augustus 2021
Vandaag stond in het teken van de overtocht van Italië naar Griekenland. We zijn vroeg vertrokken naar Ancona en konden zonder verdere moeite inchecken. Op een van de camperfora lazen we dat je het beste kunt parkeren in de schaduw onder het autoweg viaduct. Wel zo fijn bij ruim 30 graden. Vanuit het havenkantoor gaat een gratis shuttlebus naar de binnenstad van Ancona. We hadden ruim de tijd dus we hebben nog een paar uur door de stad geslenterd.
Ons veer zou vetrekken tegen 15.30u, maar naar goed Zuid Europees gebruik, was het veer te laat en konden we pas tegen 18.00 aan boord. We hadden en plek op het open dek waar we, voorzien van stroom, toiletten en douches, van onze eigen camper gebruik konden maken. Verleden jaar hebben we ook een overtocht met een veer gedaan, maar toen sliepen we in een te krappe en benauwde binnenhut. Het slapen in de camper beviel prima! Een tip dus voor een rustige overtocht. De beleving aan boord heeft in ieder opzicht iets van camping. Mensen slapen met luchtbedden en kleine tentjes op iedere vrije plek. Vakantiegevoel krijg je hier dus al snel.
Tegen 11.30 kwamen we aan in Igoumenitsa, waarvandaan we onze weg vervolgen op het Griekse vasteland.
Igoumenitsa - Kastraki
3 augustus 2021
Vandaag zijn we dus aangekomen in Griekenland. De veerboot meerde met dik vier uur vertraging aan in de haven van de West Griekse stad Igoumenitsa. Onderweg passeerden we het Griekse eiland Corfu. De eerste indrukken van Griekenland. We waren snel van boord en konden beginnen aan onze eerste Griekse etappe naar Kastraki. Hier liggen de kloosters van Meteora, een ‘must see’ voor iedere bezoeker van het Griekse vasteland. De weg naar Kastraki bevestigt meteen alle beelden over Griekenland. Prachtige ruige natuur, kleine dorpjes en prachtige vergezichten achter iedere bocht. Kastraki zelf ligt aan de voet van de kale rotsformaties waarop de kloosters van Meteora gebouwd zijn. Vanuit camping Vrachos hadden we een mooi uitzicht op deze rotsen. Helaas waren de kloosters bij aankomst al gesloten. De hitte (ruim 42 graden) had zelfs de meest doorgewinterde monnik doen besluiten dat het verstandiger was om de koelte op te zoeken. Wat ons restte was een wandeling in het dorp, een duik in het koele zwembad van de camping en het besluit om de kloosters morgen ochtend te bezoeken.
Op Camping Vrachos (https://www.campingkastraki.com) voelden we ons meteen thuis. De ontvangst was vriendelijk en ongecompliceerd. De plaatsen ruim en het sanitair eenvoudig maar schoon. Wat ons betreft zeker een aanrader voor een bezoek aan deze bijzondere plek.
Als liefhebbers van Grieks eten hebben we vanavond in de taverne op de camping genoten van vers gegrild vlees, Saganaki (gegrilde feta met groenten) en een pittige kaasspread. Daarbij een karaf Retsina (Griekse harswijn) en het Griekse gevoel is compleet. De rotsformaties van Meteora zijn prachtig verlicht in het donker, maar de camera kon dat helaas niet aan. Morgen gaan we verder!!!
Meteora Kloosters - Thessaloniki - Nea Moudania
4 augustus 2021
Vanochtend zijn we met de camper naar het grootste van de zes Meteora kloosters gereden. We waren vroeg, om de hitte en de drukte te vermijden, maar met ons dachten veel mensen zo. Er is op weg naar de kloosters voldoende parkeerplek, maar met een camper is het toch even manoeuvreren op de bochtige wegen. Tip: Als je vanuit Kastraki naar de kloosters rijdt, kun je vlak na het eerste klooster parkeren op een redelijk ruim stuk terrein. Van daaruit loop je naar beide kloosters. We bezochten eerst het grootste van de Meteora kloosters (Groot Meteoron). Dit in de veertiende eeuw gestichte klooster geeft een goede indruk van imposante prestatie die de monniken die het klooster gebouwd hebben, moesten leveren. Het klooster torent hoog op een rots en waar nu wegen en paden lopen, was in die tijd niet meer dan woestenij. Het bouwen van het klooster is dus een echte uitdaging geweest. Veel van de aanvankelijk 24 kloosters van Meteora zijn inmiddels vervallen. De resterende zes die voor het publiek open zijn, werden zo authentiek mogelijk gerenoveerd. De muurschilderingen in de kapel en kerk getuigen van groot vakmanschap van de makers én de restaurateurs.
Nog een tip voor een bezoek: Vrouwen moeten hun benen bedekt hebben (daar wordt ook op toegezien, je kunt voor 3 euro een doek kopen om de benen te bedekken). Mannen mogen volgens de bordjes ook niet met een korte broek naar binnen, maar daar werd niet op gelet. Het tweede klooster, Varlaäm, is iets kleiner dan het hoger gelegen Groot Meteoron. Het is echter zeker niet minder indrukwekkend, vooral omdat het een schitterde kerk herbergt, waarin prachtige gouden sierluchters en ornamenten de plafonds sieren.
Je zou na deze beide kloosters ook de andere vier kunnen bezoeken, maar daar kozen wij niet voor. We hebben wel de bergweg langs de andere kloosters genomen om op de doorgaande weg naar Thessaloniki te komen. Die weg biedt een mooi uitzicht op de andere kloosters.
De volgende stop vandaag was Thessaloniki, de tweede stad van Griekenland. De historie van de stad gaat terug naar de oudheid en zij wordt gezien als de bakermat van de filosofie. De stad werd in 315 VC gesticht door koning Kassandros, die de stad noemde naar zijn vrouw Thessaloniké. Saillant detail: ze was zijn halfzus, en voordat hij met haar kon trouwen, moordde hij eerst zijn eigen familie uit. In de tijd van de Romeinse overheersing floreerde de stad. Onder de heerschappij van keizer Galerius werd de stad grondig aangepast naar Romeins voorbeeld. De Triomfboog in het centrum getuigt van de Romeinse ambities in Griekenland. Ook verder wordt de geschiedenis van de stad gedomineerd door vreemde overheersing. De kruisvaarders, de Ottomanen, de Byzantijnen, de Venetianen, ze lieten allen hun sporen na. Helaas is hier niet meer veel van over. Enerzijds door een grote stadsbrand in 1917, maar ook omdat vlak na de tweede wereldoorlog een belangrijk deel van de oude gebouwen gesloopt werden om plaats te maken voor de nu zo kenmerkende meer verdiepingen tellende gebouwen die de honger naar woonruimte moesten stillen. Thessaloniki is zeker geen onaardige stad, maar een bezoekje van een middag is, zeker als het zo als nu meer dan veertig graden is, meer dan voldoende.
Een paar tips: Wij parkeerden onze camper op een parkeerplaats buiten het centrum (Voulgari 74, 54249, Thessaloniki). Met de fiets hebben we de resterende vijf kilometer naar het centrum afgelegd. Bij de ‘Witte Toren’ vertrekken Hop on Hop off bussen, waarmee je voor €10,- pp de stad goed kunt leren kennen.
Rustdagen in Nea Moudania
5 en 6 augustus 2021
Na ons bezoek aan Thessaloniki, zijn wij ruim vijftig kilometer zuidelijker, naar Nea Moudania gereden. Dit plaatsje ligt op een landengte tussen het vasteland en het schiereiland Chalcidice. We zijn neergestreken op camping Ouzouni Beach (https://www.ouzounibeach.gr/en/). Op deze rustige en goed verzorgde camping blijven we twee of drie nachten, vooral om te genieten van het warme weer, de mooie zee en de gastvrijheid van de eigenaresse. Een tussenstop als deze biedt echter ook even tijd voor noodzakelijkheden als een wasje, het bijvullen van water en dergelijke. Overmorgen (7 augustus) gaan we naar Pella, Edessa en Vergina. Daar pikken we onze blogs weer op.
Nea Moudania - Pella - Edessa - Vergina - Litochoro
7 augustus 2021
Vanochtend zijn we vertrokken uit Nea Moudania en zijn we terug naar Centraal-Macedonië gereden. Ons doel van vandaag was een driehoek van steden ten noord – westen van Thessaloniki die allen een deel van de vroegste geschiedenis van Griekenland vertegenwoordigen.
Onze eerste stop was Pella, de stad die vanaf het begin van de vierde eeuw v.c. de hoofdstad van het koninkrijk Macedonië was. Hoewel de stad in 167 v.c. door een grote plundering van Romeinse legionairs uit de geschiedenis leek te verdwijnen, is zij toch belangrijk gebleven. Pella is namelijk de geboorteplaats van Alexander de derde, beter bekend als Alexander de Grote. In de eerste eeuw van onze jaartelling raakte de stad in verval, waarschijnlijk door een grote aardbeving. In de buurt ontstond een nieuwe Romeinse nederzetting die in haar naam een verwijzingen naar de oude stad had: Colonia Lulia Augusta Pella.
Hoewel Pella als archeologische site op het eerste oog mager lijkt (de ruïnes blijven vooral beperkt tot restanten van zuilen en funderingen) zijn de mozaïekvloeren die behouden zijn, indrukwekkend.
Onze tweede stop van vandaag was Edessa. Hoewel ook deze stad een geschiedenis kent die teruggaat tot in de oudheid, is het vandaag de dag vooral een toeristische stad met waterbronnen en watervallen. Door de bronnen, neemt Edessa wel een bijzondere plek in de Griekse geschiedenis in. Volgens sommige oude bronnen stichtte Caranus van Macedonië (volgens de overlevering de eerste koning van het koninkrijk Macedonië) hier de eerste hoofdstad van zijn rijk. De vraag is echter of dat klopt, maar daarover later meer. Later, ten tijde van het Byzantijnse rijk, werd de stad opnieuw belangrijk door haar strategische ligging en werd het een centrum van middeleeuwse Griekse cultuur. Tegenwoordig is de stad vooral afhankelijk van het toerisme. Ook wij bezochten de stad vooral om het overvloedig aanwezige water te bekijken. De watervallen liggen midden in de oude stad. het water van verschillende waterlopen stroomt richting de steile, hinderden meters hoge, rotsen om daar vervolgens in de diepte te storten. Mede door de omgeving biedt dit een mooi beeld. Naast de watervallen is de oude stad Edessa het bekijken waard en ook een lunch bij de watervallen is aan te bevelen.
Van Edessa zijn we doorgereden naar onze volgende stop van vandaag: Vergina. We hebben de hele dat tolwegen vermeden. De afgelopen dagen hebben we wel over deze wegen gereisd. Dat is enerzijds best kostbaar, maar je mist ook veel moois. De route van Edessa naar Vergina is daar en goed voorbeeld van. We kozen de route die Google maps als kortste aan gaf. Dat is vaak niet de snelste, maar die leidt wel door mooie gebieden. In dit geval voerde de bijna vijftig kilometer lange route door de ‘fruitmand van Griekenland’. Aan weerskanten van de weg werden citrusvruchten, perziken, nectarines, pruimen, druiven en olijven verbouwd. De beelden en geuren van deze streek zijn echt te verkiezen boven de eentonige autowegen.
Zo arriveerden we op een plezierige manier op onze laatste stop voor vandaag. Zeker vergeleken met Edessa is Vergina niet meer dan een uit de kluiten gewassen dorp. Tot 7 november 1977 was het daarnaast ook nog eens een onbeduidend dorp, zoals er zoveel verspreid over Griekenland liggen. Op 8 november van dat jaar vond de Griekse professor Manolis Andronikos echter de toegang tot een ongeschonden graf. De schedel die hier gevonden werd had een zwaar beschadigde oogkas. Voor Andronikos het bewijs dat dit het graf van Phillipus de tweede was. Die had namelijk zijn leven verloren toen bij een pijl in een van zijn ogen kreeg. De botten lagen in een prachtig versierde gouden kistje, versierd met het symbool van de Macedonische zon. Voor de professor was dit het bewijs dat het graf deel uitmaakte van Aigai, de eerste hoofdstad, de eerste hoofdstad van het Macedonische koninkrijk. Eerder werd overigens aangenomen dat dit Edessa was).
In Vergina bezochten we het archeologisch museum, vlak bij de oude tombe. Door de vondsten van Andronikos is Vergina in een klap uit zijn slaap ontwaakt. Het herbergt nu naast de vondst van Mycene eerder, de belangrijkste Griekse archeologische ontdekking. Of de graftombe ook echt die van Phillipus de tweede is, wordt overigens door sommige wetenschappers betwist. Meer dat 200 jaar na dato, zal de échte waarheid ook wel nooit aan het licht komen.
Het museum met de koningsgraven verdient hier een extra vermelding. De entreeprijs van 12 euro per persoon lijkt fors, maar daarvoor krijg je ook wat terug. De graven van Phillipus, een prins en zijn vrouw zijn simpelweg door het museum overdekt. Het museum bevindt zich als het ware in een gereconstrueerde grafheuvel. Het interieur is donker en de vitrines en opgravingen zijn mooi uitgelicht. Dit geeft het museum een bijzonder karakter.
Tip: **Wij parkeerden 100 meter van het museum vandaan op een plek waar je ook de nacht door kunt brengen. De vriendelijke oude Griek die het terrein beheert spreekt goed Duits en de prijs voor een overnachting mét stroom en water bedraagt €7,50 (het terrein heeft geen sanitaire voorzieningen). Alleen parkeren kost €1,50.
Het laatste deel van onze reis voerde naar Litochoro, aan de voet van de berg Olympus. Deze berg wilden we morgen beklimmen, maar het lijkt erop dat de angst voor het ontstaan van bosbranden ervoor gaat zorgen dat de berg dicht blijft. Onze eigen zorgen voor wat betreft de branden groeien ook. Na dinsdag dalen we verder af naar het zuiden. Athene en de Peleponnesos kampen op dit moment echter met grote natuurbranden, waardoor het allerminst zeker is dat we onze reis die kant op kunnen vervolgen. Daarover na morgen meer.
Litochoro
8 augustus 2021
Onze stop in Litochoro kreeg ongewild een vervolg. De ernstige bosbranden in Griekenland leidden ertoe dat wij onze route deels aan hebben moeten passen. Vanochtend hebben we daarvoor gebruikt. Athene leek gisteren een onbereikbare plek. De belangrijkste auto- en treinverbindingen naar de hoofdstad waren afgezet, omdat het vuur de buitenwijken in het noorden van de stad bedreigde. De A1, de weg die je normaal volgt om vanuit het noorden Athene te bereiken, was dus ook dicht. Ook op andere plekken op de Peloponnesos is het goed mis. De Antieke stad Olympia kon maar ter nauwer nood gered worden. Voor ons betekent dit dat we vooralsnog eerst het noorden van de Peloponnesos bezoeken. Delphi en Korinthe lijken haalbaar. Daarvandaan kijken we of de situatie in Athene stabiliseert. Morgen wordt dus een reisdag, maar dat geeft niet na alle rust van vandaag. Vanochtend zijn we naar een supermarkt in de omgeving gefietst. Dat heeft in ieder geval wat plaatjes van de berg Olympus opgeleverd. Vanmiddag lagen we aan het strand en vanavond hebben we ons tegoed gedaan aan de voortreffelijke keuken van het restaurant hier op de camping. Het veranderen van je route is natuurlijk niet leuk, maar op deze manier viel het ook wel weer mee.
Litochoro. - Delphi
9 augustus 2021
De bosbrand situatie op het Griekse vasteland lijkt ietwat te stabiliseren, dus hebben we besloten om onze gelande reis vandaag verder zuidelijk voort te zetten. We liggen een dag voor op het geplande schema, dus zijn we vandaag al afgereisd naar Delphi. Voor de ongeveer 270 kilometer hebben we dit keer gekozen voor een mix van tolwegen en tolvrije wegen. De tol in Griekenland is nogal een issue. Veel wegen zijn relatief nieuw en behoren toe aan private maatschappijen. In Griekenland heeft men gekozen voor een traditioneel systeem met tolpoortjes. We hebben nog niet kunnen achterhalen of je nou betaalt voor een traject dat je al afgelegd hebt of voor het traject dat je nog gaat afleggen. We zijn al een paar keer geconfronteerd met een hele korte trip op een tolweg die even duur was als een hele lange trip. Voor personenauto’s vallen de prijzen wel mee, maar campers zijn (onafhankelijk van hun grootte) beduidend duurder. Het loont dus om ook te kijken naar andere wegen die overigens (op wat stukken met hobbels en gaten na) prima zijn. Onze reis naar Delphi verliep soepel. Er was weinig verkeer onderweg, mogelijk omdat veel mensen door de bosbranden niet zo ver zuidelijk reizen. We waren tegen 13.00 op onze plek van bestemming: camping Delphi (https://www.delphicamping.com). We werden uiterst vriendelijk ontvangen door de eigenaar en we vonden al snel en plek aan de rand van een vrij steile helling naar het dal en de zee. Dat levert prachtige plaatjes op, zeker als de zon onder begint te gaan. Voor een bezoek aan Delphi is deze (ook op Nederlanders georiënteerde camping) een absolute aanrader.
Hoewel het ruim 30 graden was vanmiddag, zijn we met onze fietsen toch naar de stad Delphi, de archeologische site en het museum gereden. De heenweg was ondanks de elektrische fietsen best nog een uitdaging. Waar de gemiddelde auto moeilijk naar boven komt, hebben ook onze fietsen moeite. De inspanning werd echter beloond door een van de mooist gelegen archeologische sites die we de afgelopen jaren bezocht hebben.
Delphi is vooral bekend om het gelijknamige orakel in de Apollo-tempel. De stad werd in de oudheid gezien als het middelpunt van de aarde. Zeus, de oppergod, liet twee adelaars van twee uiteinden van de wereld naar elkaar toe vliegen. Waar de adelaars elkaar kruisten was het middelpunt: Delphi dus.
Al vanaf de vierde eeuw V.C. was er sprake van de verering van Apollo. Die verering kreeg nog een extra dimensie door het orakel. Een priesteres (die minstens vijftig moest zijn) kreeg een vraag en legde deze in trance voor aan Apollo. Het antwoord gaf ze door aan de vraagsteller. De trance werd mogelijk veroorzaakt door zwavelhoudende gassen die door spleten in de rotsen opstegen. De verering van Apollo en het orakel zorgden er tot ver in de tweede eeuw N.C. voor dat Delphi ‘hot’ was. De omliggende stadstaten wedijverden met elkaar waar het ging om het oprichten van heiligdommen langs de heilige weg. Veel van de pracht en praal uit die tijd is terug te zien in het museum even buiten de site. Delphi zelf ligt op een heuvel. Een bezoek is niet aan te raden voor mensen die slecht ter been zijn. De wandeling tot het hoogste punt (het stadion) kost een klein uur. Onderweg passeer je de resten van de Apollo-tempel, een goed behouden theater en de vele heiligdommen. Naarmate je verder op de heuvel komt, wordt het uitzicht mooier. Het loont dus om de klim aan te gaan.
Na het bezoek aan de site bezochten we, na een ijsje en een fes water beneden, het museum. De entree zit in het bezoek van de site (12 euro p.p). Net als in eerdere musea valt ook hier weer op met hoeveel zorg de collectie tentoongesteld wordt. De artefacten gevonden tijdens de opgraving van Delphi staan in vitrines en veel van de gedetailleerde bouwwerken (zoals zuilen en friezen van de tempel) zijn gereconstrueerd met de originele materialen.
We hebben de avond afgesloten op het terras van de camping met lamsvlees gestoofd in het sap van citroen vergezeld van een goed glas Retsina. Vanavond bepalen we het vervolg van onze reis morgen.
Delphi - Athene
10 en 11 augustus 2021
Vanochtend zijn we vanuit onze camping in Delphi vertrokken naar Athene. De eigenaar van de camping verzekerde ons dat de bosbranden in deze regio onder controle zijn en dat de stad, zeker vanuit het westen, goed te bereiken is. Voor we afscheid namen kochten we een fles olijfolie. De camping is in bezit van een familie die aan de voet van de helling aflopend naar de golf van Korinthe, een aantal percelen olijfbomen exploiteert. Een deel van die bomen is al generaties in bezit van de familie en dus oeroud. De olie die zij van deze olijven persen heeft over de hele wereld prijzen gewonnen. Een mooi aandenken dus straks als we weer thuis zijn.
De rit van Delphi naar Athene verliep zonder problemen. We kozen voor de tolvrije route die deels over de oude nationale weg naar Athene loopt. De rit voerde langs en door bergmassieven, door het laagland met olijfgaarden en tarwevelden en door verschillende kleine steden. Na ongeveer tweeëneenhalf uur waren we bij camping Athens (https://campingathens.gr). De camping ligt aan een (zeer drukke) doorgaande weg op ongeveer 7 km van het centrum van de stad. Wij kwamen van de westkant aan en werden in verwarring gebracht door onze navigatie. De camping lag namelijk aan de andere kant van de weg. Gelukkig was er een ruim keerpunt een kilometer verderop. De camping is eenvoudig en je hoort het verkeer op de weg vanaf de standplaatsen, maar het sanitair is schoon en de ontvangst was vriendelijk. Het leek er even op dat de camping dicht was. De poort was namelijk gesloten en vanaf de weg zie je geen kampeermiddelen staan. Dit blijkt men altijd te doen. Een telefoontje naar het nummer op een kaart aan de poort is voldoende en er komt iemand open doen. Vanuit de camping reis je voor 4 euro per persoon met bus en metro in een half uur naar het hart van Athene.
Ondanks de hoge temperaturen (het was al gauw veertig graden) zijn we toch de stad in gegaan. Om een beetje gevoel te krijgen met de stad en om voor morgen een duidelijk plan te kunnen maken, hebben we gekozen voor een hop on hop off bus. Hiermee hebben we ruim twee uur door de stad gereden en alle bezienswaardigheden voorbij zien komen. De bus kost 20 euro per persoon voor 48 uur. Je kunt zo vaak in en uitstappen als je wilt. Zo kan de bus ook prima als vervoermiddel tussen de bezienswaardigheden dienen. De belangrijkste bezienswaardigheden zijn overigens ook prima te voet te doen, omdat ze relatief dicht bij elkaar liggen.
Na de bustocht kozen we voor een bezoek aan het Panathinaiko stadion, midden in het centrum. In dit stadion werden de eerste Olympische Spelen van de nieuwe tijd (1896) gehouden. Het stadion is gebouwd op de plaats van een stadion uit de oudheid. De materialen van dit oude stadion zijn deels hergebruikt en het stadion is een exacte kopie van dat oude stadion. Het geeft dus een indrukwekkend beeld van de sportwedstrijden en ander amusement in de oudheid. Met ruim 65000 zitplaatsen, kan het stadion ook nu nog wedijveren met eigentijdse varianten. Voor 5 euro kun je het stadion bezoeken. Bij de prijs is een audioguide inbegrepen. Het verhaal van het oude en het hedendaagse stadion wordt op een aansprekend manier verteld. Voor morgen staat een verder bezoek aan Athene op het programma. Dan bezoeken we de grote highlights, maar daarover morgen meer.
Athene dag 2
Na onze bustocht gisteren zijn we vanochtend vroeg Athene ingegaan. De temperatuur zou ook vandaag weer tegen de veertig graden worden en we wilden voor de grootste hitte de Akropolis bezocht hebben. Heb complex van de Akropolis grenst aan de wijken Monastiraki en Plaka, twee wijken die ook an sich meer dan het bezoeken waard zijn.
De Akropolis vindt zijn oorsprong in de vijfde eeuw VC, toen de stadstaat Athene op het hoogtepunt van haar macht was. Het complex herbergt diverse tempels, theaters en een schat aan beelden (waarvan het origineel overigens veelal in het lagergelegen Akropolis museum staat). Het meest bekende en misschien ook wel meest gefotografeerde gebouw is het Pantheon. Het Pantheon herbergde het grote beeld van Athena, de naamgeefster van de stad. Zij wedijverde met haar rivaal Poseidon om het bezit van Athene. Dit mondde uit in een wedstrijd waarbij de beide rivalen de stad een geschenk schonken. Poseidon stak zijn drietand in de aarde een creëerde een zoutwaterbron. Athena schonk de bevolking een olijfboom, ten teken van vrede. De Atheners kozen haar als winnaar en daarmee dankt de stadstaat volgens de legende haar naam aan deze godin. Het Pantheon is in de loop van de eeuwen zeker niet gespaard gebleven. De grootste vernieling brachten de Venetianen toe in de zestiende eeuw, toen zij het Pantheon tijdens het beleg van de stad beschoten. De Turken hielden de stad op dat moment bezet en hadden van het Pantheon en wapenopslag gemaakt. Een voltreffer van de Venetianen zorgde er letterlijk voor dat de vlam in de pan sloeg toen het buskruit in de opslag ontplofte. Een belangrijk deel van de tempel werd daardoor verwoest. In latere tijden is veel gereconstrueerd en ook vandaag de dag wordt er nog volop aan het gebouw gewerkt. In een aantal filmpjes die we later delen (de internetverbinding is nu te slecht) laten we nog een aantal andere indrukken van de Akropolis zien. Na een kop koffie aan de voet van de Akropolis, hebben we het bijbehorende museum bezocht. De originelen van de vele beelden, zuilen, friezen en inscripties die tijdens de decennia van opgravingen gevonden zijn, worden hier tentoongesteld. Samen met het bezoek aan de site zelf, biedt dit een mooi beeld van de werkelijk kolossale omvang van de Akropolis. Onder het museum, dat qua architectuur zelf al het bezichtigen waard is, ligt de opgraving van een oude Griekse stad die op deze plek lag. Het museum en de opgraving horen bij de entreeprijs van €10,– per persoon. Een fors bedrag dat echter zeker loont.
Na een eenvoudige snelle lunch hebben we de hop on hop off bus opnieuw genomen en zijn we naar het hart van de wijk Monastiraki gereden. Naast de vele winkels, bars en restaurants die deze wijk telt, ligt hier ook de Griekse Agora. Het ontbrak ons helaas aan tijd om ook deze zeer omvangrijke site te bezoeken, maar ook een wandeling langs de Agora is de moeite waard.
We hebben wel nog even de Pantanassa kerk bekeken. Dit kleine kerkje stamt vermoedelijk uit de tiende eeuw en hoorde bij het klooster dat de wijk zijn naam gaf. De eenvoud van buiten, doet niet vermoeden hoe groot pracht en praal binnen is.
Onze laatste stop voor vandaag en daarmee ook onze laatste stop in Athene was de Lycabettus heuvel die met 277 meter hoogte een mooi uitkijkpunt over de stad is. Op de heuvel staat een kleine kerk en een restaurant met bar. Veel te bezichtigen valt er dus niet, het gaat vooral om het uitzicht. We hebben een deel van de heuvel te voet beklommen, maar het laatste stuk kon alleen met een treintje dat dwars door een tunnel in de heuvel naar boven gaat. Het treintje kost 7,50 pp voor de retourreis, maar gezien het prachtige uitzicht loont dat zeker. Op het moment dat wij boven waren ontstond boven de bergen in het noorden van Athene een onweer. Het licht veranderde van fel en zonnig naar dramatisch en donker. Helaas waren de bliksemschichten lastig op beeld te vangen. Tegen 20.00 zijn we in de buurt van het Syntagmaplein op een terras geploft voor een hapje en een drankje. Na ruim twaalf uur van sightseeing was onze tank wel even leeg. We kozen voor een Uber terug naar de camping. Voor 11 euro stonden we na een kwartier bij onze camper. Een reis die met bus en tram iets langer zou hebben geduurd. Morgen reizen we verder naar Korinthe voor onze volgende indrukken hier in Griekenland.
Athene - Korinthe - Tolo
12 augustus 2021
Vanochtend zijn we al vroeg van onze camping in Athene vertrokken naar de oude stad Korinthe, in de oudheid eveneens een van de bloeiende stadstaten van het Griekse vasteland. Na twee dagen in de drukte van de Griekse hoofdstad, nam het verkeer zienderogen af naarmate we dichter bij ons doel kwamen. Het antieke Korinthe ligt aan de voet van de Akrokorinthos, een berg die sinds de Romeinse tijd door alle bezetters van het gebied verder versterkt is. Korinthe zelf dankt zijn bloei aan de strategische ligging tussen de golf van Saroni en de golf van Korinthe. In de oudheid was de kaap waarop Korinthe ligt lastig te omvaren. Toch was deze route de kortste weg tussen het oostelijke Middellandse zeegebied en de Adriatische zee. Om gevaar te voorkomen werden schepen uit het water gehesen en op grote karren over een landweg van de ene naar de andere kant gesleept. De Romeinse keizer Nero begon in de eerste eeuw NC vervolgens met het graven van een waterweg die als open verbinding moest dienen tussen de beide golven. Het resultaat, het kanaal van Korinthe, werd echter pas in de 19e eeuw volledig voltooid.
De stad Korinthe lag dus aan een strategische handelsroute. De stad werd al in de neolithische tijd gesticht, maar werd in 56 VC door de Romeinen volledig verwoest. Honderd jaar later bouwden deze zelfde Romeinen de stad opnieuw op en daarop volgde de echte bloeiperiode. In de Byzantijnse tijd werd de stad door aardbevingen opnieuw verwoest en niet meer herbouwd. De opgravingen die nu resten vormen de grootste romeinse ruïnes van een stadsgebied in Griekenland.
Antiek Korinthe is via de snelweg en via binnenwegen goed te bereiken. Eenmaal in de omgeving van de nieuwe moderne stad Korinthe aangekomen is het echter even opletten. Google Maps stuurde ons op de snelste route richting een viaduct onder de snelweg door. Dit viaduct is echter slechts een kleine twee meter hoog, veel te laag dus voor de ruim drie meter die onze camper hoog is. Een kleine omweg leidt via een aantal grotere wegen naar een viaduct over de snelweg. Op die manier kom je redelijk eenvoudig bij de site. De entreeprijs voor de site van Korinthe bedraagt €8,– pp. De entree van het museum dat op het terrein ligt is inbegrepen. In dit museum staan een aantal gave beelden en bustes. Ook de mozaïeken maken indruk. Het museum is thematisch ingedeeld en verhaalt over ondermeer handel, dagelijks leven en de dodencultus in de stad.
De site zelf is goed te bezoeken met de plattegrond die je bij de entree krijgt. De borden bij de verschillende highlights zijn in het Grieks, Engels en Duits. Een tweetal tempels (waarvan de Apollo tempel de best bewaarde is) en de Romeins agora spreken het meest tot de verbeelding.
Buiten de site liggen talrijke kleinere en grotere restaurants en bars. We hebben op het terras van een van deze restaurants geluncht. Onze ober vertelde dat de bezetting van zijn zaak op dit moment slechts twintig procent van normaal is. Voor ons als bezoekers niet verkeerd. De site was niet te druk bezet en je krijgt gemakkelijk een tafel in de horeca. Voor de eigenaren van al deze zaken is het echter dramatisch. Zij zien hun verwachte omzet voor het tweede jaar op rij verdampen.
We vertelden net al over het kanaal van Korinthe. Op weg naar onze camping van vandaag zijn we daar natuurlijk gaan kijken. Over het kanaal loopt een voetgangersbrug. Op dit moment wordt er rondom die brug gewerkt, dus we waren vrijwel de enige toeristen. Dat leverde mooie plaatjes op.
Ons laatste doel voor vandaag was Tolo, een kleine 80 kilometer zuidelijk van Korinthe aan de kust. In onze planning zijn de uitgegaan van Camping Lido. Bij aankomst en na een aantal pogingen bleek echter dat de plekken op deze camping te klein waren voor onze camper. Jammer dat de eigenaar dit niet gemeld heeft voordat we pogingen gingen wagen om een plek te vinden. De twee plekken die groot genoeg leken (en wellicht ook waren) lagen zo dat we er niet zonder kleerscheuren in konden. Dat betekende dus opnieuw zoeken. Uiteindelijk zijn we uitgekomen op Camping Agrolic Strand, iets verderop in Plaka (https://www.argolic-strand.gr/). Deze camping is erg mooi qua ligging (direct aan zee), heeft vernieuwd luxe en schoon sanitair en kost slechts €25,– per nacht. Een echte aanrader dus. Na de drie drukke dagen in Athene en Korinthe, blijven we hier morgen voor een stranddag. Overmorgen vervolgen we onze reis waarschijnlijk naar Sparta!
Tolo - Mycene - Epidaurus - Nauplion
13 augustus 2021
Na Mycene reden we ruim veertig kilometer naar het westen, naar de oude stad Epidaurus. De meeste reizen naar het antieke Griekenland slaan deze stad over. Je moet ook wel keuzes maken. Alleen al op weg van Mycene naar Epidaurus kwamen we nog vier andere verwijzingen naar antieke steden tegen. Epidaurus is echter om twee redenen toch de moeite van het bezoeken waard. In de eerste plaats herbergt de stad een van de best behouden theaters van Griekenland (en misschien wel van zuid Europa). De geïsoleerde ligging van de stad heeft ervoor gezorgd dat de vele marmerblokken waaruit het bouwwerk bestaat niet gebruikt zijn voor nieuwe bouwwerken. Het theater met zijn kenmerkende ronde orchestra (podium) is daardoor nu eigenlijk nog net zo indrukwekkend als 2500 jaar geleden. En het is nog functioneel. In de zomer worden er tijdens een festival nog jaarlijks vele uitvoeringen van klassieke Griekse drama’s gegeven. De tweede reden om Epidaurus niet links te laten liggen is het heiligdom van Asklepios. Dit was een religieus centrum gewijd aan deze god van de geneeskunde. Volgens de Griekse mythologie had de arts Asklepios een dode tot leven gewekt. Dat was volgens de goden geen mensen, maar godenwerk en dus werd Asklepios gedood. Later werd hij door de oppergod Zeus alsnog vergoddelijkt. Aan de archeologische site wordt nog steeds gewerkt. Naast de verdere opgravingen, worden tempels, badhuizen en andere markante gebouwen hersteld, waardoor de stad (die nu al de moeite waard is) nog meer tot leven zal komen. De entree voor Epidaurus bedraagt opnieuw €12,– pp. Naast het Askleption en het Theater, kun je ook hier het museum bezoeken.
Volgens ons reisschema zouden we vandaag doorrijden naar Sparta. Omdat we echter een dag voor liggen op schema, hebben we een etappe ingevoegd. Onze overnachtingsplek van de afgelopen dagen (Plaka) ligt op de noordoostelijke uitloper van de Peloponnesos. Hier ligt ook de antieke stad Mycene, onze eerste bestemming van vandaag.
De plek waar Mycene ligt heeft eigenlijk nooit ter discussie gestaan. De antieke stad en het kolossale koninklijke paleis hoog op de heuvel zijn over de heen eeuwen nooit onder een laag aarde verdwenen. De stad is dus altijd zichtbaar geweest. Wat onzichtbaar was, waren de grafheuvels. Met uitzondering van het schathuis van Atreus (een van de graftombes), dat wel aan de oppervlakte is gebleven en dus ook al vroeg geplunderd werd, lagen andere graven en grafmonumenten onder de grond. Archeoloog Heinrich Schliemann voerde in 1874 een onderzoek uit in het zichtbare deel en ontdekte meerdere grafheuvels en een belangrijk deel van het binnenste van het ommuurde paleiscomplex van Mycene. Voor Schliemann betekende deze vondst meteen eeuwige roem en Mycene zou de jaren daarna dezelfde status krijgen als de piramides in Egypte.
Vandaag de dag is het ommuurde paleis en de stad eronder een van de belangrijkste archeologische attracties van Griekenland. Wij bezochten de site vroeg in de ochtend, toen er nog een koele wind over de kale bergen joeg. De toegang tot het paleis wordt gemarkeerd door een poort met daarboven twee leeuwen (de leeuwenpoort). Als je bedenkt dat Mycene gesticht is tussen het tweede en derde millennium VC, dan rijst toch de vraag met welke middelen de enorm steenblokken voor de paleismuren naar deze verder onherbergzame en hooggelegen plek gebracht zijn. In het paleis vallen vooral de grafheuvels op. Meteen achter de poort ligt een van die heuvels met zes schachtgraven, waarschijnlijk van koninklijke familie. Beneden aan de leeuwenpoort ligt een andere grafheuvel, een zogenaamde tholos.Dit graf is een in de grond gegraven en ommuurde cirkel, met een lange toegangsweg. In het cirkelvormige graf heeft waarschijnlijk een deur gezeten die na de begrafenis definitief gesloten werd. Over het cirkelvormige graf werd een dak gebouwd dat vervolgens met aarde bedekt werd. Zo liet het graf een bult in het landschap achter. De grafheuvel bij de leeuwenpoort heeft het in de loop der eeuwen begeven, waardoor nu alleen nog de cirkelvormige constructie met de toegang rest. De eerdergenoemde schatkamer van Atreus is een vergelijkbaar bouwwerk. Dit is wel nog volledig in originele staat. We sloten ons bezoek aan Mycene af in het museum dat op de site zelf ligt. Veel van de artefacten hier zijn replica’s, waarvan de originelen in musea over de hele wereld liggen. De entree voor Mycene bedraagt €12,– pp. Hiervoor kun je het museum, de opgraving en de even verderop gelegen schatkamer van Atreus bezoeken.
Met onze laatste stop van vandaag gingen we 2000 jaar vooruit in de tijd, van de vierde eeuw VC naar de late zestiende en de zeventiende eeuw. We bezochten de stad Nauplion. Hoewel de eerste resten van deze stad ook al dateren uit de bronstijd, is de echte bloeiperiode veel later. De stad werd bezet door Byzantijnen, Franken, Venetianen en Turken. Eerste echte bekendheid verwerft de stad als zij in de dertiende eeuw veroverde wordt door kruisridder Guy de la Roche, die zich kort daarvoor tot hertog van Athene had uitgeroepen. Deze Frankische heerser moest het stokje echter al snel over geven aan de Venetianen die de stad versterkten met een fort op een eiland in de haven. Hoewel de Turken de stad tussentijds ook veroverden, waren het toch de Venetianen die Nauplion na 1686 definitief op de kaart zetten. Tijdens dertig jaar van bloei werden twee vestingen op de heuvels boven de stad gebouwd en verrezen ook in de stad veel gebouwen die aan Venetië doen denken. De verschillende overheersers lieten echter allen hun sporen na. De kerken uit de byzantijnse tijd, moskeeën uit de tijd van de Turkse bezetting en de Venetiaanse bouwwerken, geven de stad een bijzonder aangezicht dat een wandeling meer dan de moeite waard maakt. Wij hebben de klim naar het Palamidifort niet gemaakt, omdat het al te laat was. Voor bezoekers die goed ter been zijn, is deze klim naar het hoog boven de stad gelegen Venetiaanse fort echter zeker een aanrader. Voor onze overnachting van vandaag hebben we opnieuw gekozen voor Camping Agrolic Strand, slechts 9km van het hart van Nauplion verwijderd. Hier vandaan gaan we morgen door naar Mystras en Sparta.
Nauplion - Mystras - Olympia
14 augustus 2021
Voor veel mensen die de Peloponnesos bezoeken in Sparta een van de meest tot de verbeelding sprekende plaatsen. In de voorbereiding van onze reis hadden wij Sparta daarom ook opgenomen in het reisschema. De beelden van moedige Spartanen in een van de vele filmproducties over de jaren heen, vragen erom deze plek aan te doen. Toen we er echter meer over lazen en er met Grieken over spraken, bleek dat de archeologische site het vooral van het verhaal van Sparta moet hebben. Van de oude stad zelf is weinig over. Wij kozen er daarom voor om Sparta op reis naar het zuiden van de Peloponnesos links te laten liggen en door te rijden naar Mystras.
Mystras ligt een kleine zes kilometer zuidelijk van Sparta. De stad zelf wordt gedomineerd door eettentjes en een paar souvenirwinkeltjes. Wij parkeerden onze camper op een gratis parkeerplek meteen voor het centrum en namen de fietsen naar de toegang tot de site. Het majestueuze Mystras ligt tegen de hellingen van het ruige en onherbergzame Taigetosgebergte. De stad werd in 1249 gesticht door de Franken die haar echter al snel aan de Byzantijnen moesten laten. Uit deze tijd zijn ook de meeste imposante bouwwerken. De stad bestaat uit een beneden- en een bovenstad, verbonden door de Monemvisiapoort. Boven de bovenstad ligt het Despotenpaleis en daar weer boven de ruïnes van een burcht uit 1249. Wij begonnen onze bezichtiging bij de benedenstad, maar het is ook mogelijk om halverwege ‘in te stappen’. Je mist dan wel de vele kerken en kloosters op weg naar boven die, versierd met uitbundige fresco’s, een goed beeld van de grandeur van deze plek geven.
Na ruim twee uur bereikten we de top van de stad. Het kasteel, een Frankische vesting op 620 meter hoogte, dat daar ligt is vooral een ruïne, maar het uitzicht is op dit punt adembenemend. Onze conclusie is dat de €12,– per persoon entree voor deze site meer dan de moeite waard was en dat het voor de meer sportieve vakantieganger, een mooie uitdaging is om deze plek te bezoeken.
In het dorp Mystras aten we een eenvoudige Griekse lunch en daarna zijn we doorgereden naar het 150 kilometer verderop gelegen Olympia. Ons doel voor vandaag was camping Alphios (https://www.campercontact.com/nl/griekenland/ilia/drouvo/42144/camping-alphios). Deze eenvoudige camping met een hartelijke eigenaresse ligt op 1 km van de ingang van het antieke Olympia dat we morgen bezoeken. Na een duik in het zwembad en een bezoek aan het eenvoudige, maar schone, sanitair, hebben we een hapje gegeten op het terras va de camping. Het was niet druk, dus we waren al snel in gesprek met de familie van de eigenaresse. Dit gesprek leverde (nog) meer informatie op voor mogelijke volgende reizen. Camping Alphios is zeker geen luxe plek, maar ligging, het uitzicht en de Griekse gastvrijheid maakt dit voor ons zeker een aanrader. Morgenochtend bezoeken we de site van het antieke Olympia. Na het stadion van de eerste olympische spelen van de nieuwe tijd in Athene, maakt dat ons ‘olympisch’ deel van de reis echt af.
Olympia - Plataria
15 en 16 augustus 2021
Een dag later dan normaal het vervolg op onze blog. Gisteren hebben wij en bezoek gebracht aan het oude Olympia, de plek waar de Olympische spelen in de oudheid plaatsvonden. Daarna zouden we doorrijden naar een camperplek op de route naar Parga, dat pakte echter anders uit (daarover later meer).
Vanuit camping Alphios was het slechts een kleine tien minuten rijden naar de site van het antieke Olympia. Op aanraden van de schoonbroer van de eigenaresse van de camping, gingen we eerst naar het Museum van de Olympische spelen. Hier kochten wij voor de inmiddels bekende €12,– een toegangsticket waarmee naast dit museum zowel de site als het archeologisch museum in Olympia te bezoeken is.
Het museum van de Olympische spelen geeft meer achtergrond bij de eerste olympische spelen in de oudheid. Het evenement werd vanaf 676 VC om de vier jaar gehouden en er mochten alleen mannen aan deelnemen. Vrouwen mochten zelfs niet op de tribune zitten. Een overtreding van deze regel resulteerde erin dat de bewuste vrouw van een nabijgelegen berg gegooid werd. De olympische spelen waren in die tijd dus vooral een mannelijk feestje. Het museum toont vooral vondsten uit die eerste periode die ruim 1000 jaar duurde. De spelen hadden namelijk een behoorlijk religieus karakter. Ze dienden deels de verering van goden als Zeus. In 393 NC bepaalde de Romeinse keizer Theodosius de 1e dat alle cultusplaatsen van de Griekse godsdienst moesten worden verlaten. Dat betekende ook het einde van de Olympische spelen. Pas in 1896 zou de Fransman Pierre de Coubertin het olympische idee nieuw leven inblazen.
Na het museum bezochten we de eigenlijke site van Olympia. De grote ‘monument dichtheid’ valt meteen op. Tempels, bijgebouwen, wedstrijdplaatsen en paleizen wedijveren om de aandacht van de bezoeker.
Olympia had, naast de een keer per vier jaar gehouden spelen, vooral een religieuze functie. De stad kende geen ‘gewone’ bewoners. Ze werd bevolkt door priesters, medewerkers van de vele tempels en handwerkers die het complex onderhielden. Tijdens de spelen groeide de bevolking met c.a. 50.000 mensen. Voor het grootste deel sliepen deze in de heuvels rondom de stad. Alleen de hooggeplaatsten hadden een verblijf in de stad. Keizer Nero (54-68 NC) nam als atleet deel aan de spelen en liet bij die gelegenheid een paleis bouwen dat hij als verblijf kon gebruiken. Je kunt als keizer immers niet bij het voetvolk verblijven.
De religieuze functie van Olympia komt goed tot uitdrukking in de centraal gelegen tempel van Zeus. Vergeleken met andere tempels die we gedurende onze reis zagen is deze echt reusachtig. De kapitelen van de Dorische zuilen, die nu deels op de grond liggen, hebben een basis van 3X3 meter. De zuil daaronder heeft aan de basis nog steeds een diameter van 2 meter en een hoogte van ruim dertig meter. Als je bedenkt dat de buitenste zuilenrij 32 zuilen telde, laat dat iets van de omvang van deze tempel zien. Alle andere gebouwen liggen rond de tempel en in de noordwesthoek ligt het eigenlijke wedstrijdcomplex. Een stadion dat plaats bood aan ruim 45000 toeschouwers. Olympia is een van de meest indrukwekkende archeologische sites van Griekenland. Het is dan ook niet verwonderlijk dat men de afgelopen weken peentjes gezweet heeft toen de bosbranden die de regio teisterden, ook deze site leken te bereiken. Op de heuvels en hellingen rondom het complex is de verwoesting door de branden goed te zien. Het complex en de omgeving ervan werden ter bescherming goed natgehouden met een uitgebreid systeem van enorme beregeningsinstallaties. Deze waren ook tijdens ons bezoek in bedrijf.
Na ons bezoek aan de site, bezochten we nog kort het archeologisch museum. De vondsten uit Olympia worden hier tentoongesteld. Vooral de redelijk intact gebleven friezen van de tempel van Zeus en de vele witte marmeren beelden, maakten indruk.
Na een lunch op een terras in het centrum van het hedendaagse Olympia, vervolgde we onze weg naar onze beoogde overnachtingsplek: Nostos Beach Bar in Kryoneri, vlak boven Patras. Volgens de beoordelingen op campercontact een prachtige rustige plek bij een taverne direct bij het strand. Dit zal in het voor- en naseizoen ook zeker het geval zijn, maar toen wij er aankwamen was het een beach disco, met veel verkeer en eigenlijk geen plek. We zijn dan ook doorgereden, verder in richting van Parga. Bij twee opeenvolgende campings vingen we echter bot. De vakantie vierende Grieken zorgen voor drukte. Hierdoor waren we genoodzaakt verder noordelijk te rijden. Vannacht hebben we gestaan op camping Enjoy Lichnos in de gelijknamige plaats. De camping was echter gedateerd, het sanitair viel tegen en ook verder had de camping eigenlijk niets te bieden. Om er te komen moet je overigens een (zeer) steile en krappe bochtige helling af. Voor grote campers dus geen aanrader.
Vanochtend hebben we verder gekeken en zoals zo vaak vind je dat toch weer een mooie plek. We staan nu op camping Elena’s beach in Plataria (https://www.campingelena.gr/nl), 10km onder Igoumenitsa. Onze plek ligt direct bij zee en de plek is heerlijk rustig. Hier blijven we de komende dagen. Aanstaande donderdag avond hebben we het veer naar Ancona, maar eerst nemen we morgen een scooter om Parga en omgeving te verkennen.
Rustdagen camping Elena Beach
17 en 18 augustus 2021
Vandaag hebben we onze laatste volledige dag in Griekenland gehad. Morgenavond vertrekt ons veer van Igoumenitsa naar Ancona in Italië en beginnen we stilaan aan de terugreis naar Nederland.
Gisteren hebben we via de campingeigenaar een scooter geregeld. Deze werd vanochtend tegen half tien afgeleverd op de camping en dus konden wij aan een etappe zonder camper naar Parga beginnen. Parga is een grote toeristische plaats aan de westkust van Griekenland. Met de scooter deden we een klein uur over de veertig kilometer van de camping naar de stad. Helaas gaf Google Maps geen echte route binnendoor en moesten we over de grote weg samen met motoren, auto’s, vrachtwagens en campers reizen. De verkeersregels zijn in Griekenland rekbaar. Van een tweebaansweg maakt men al snel een vierbaansweg. Langzaam verkeer rijdt simpelweg uiterst rechts (eigenlijk op de vluchtstrook als die er is) en sneller verkeer haalt het langzame verkeer in. Met de scooter behoorden we duidelijk tot het langzame verkeer, dus waren we veroordeeld tot de vluchtstrook. We kwamen zonder kleerscheuren aan in Parga. Dat deze stad toeristisch is, wordt meteen duidelijk. De hoeveelheid verkeer neemt toe, net als het aantal auto’s, scooters en motoren die her en der geparkeerd staan, ook als borden stellen dat dit eigenlijk niet mag. Het hart van de stad is de haven. We hebben de scooter in een zijstraat (op een even willekeurige plek waar ook al andere scooters stonden) geparkeerd en zijn naar de haven gelopen.
Het beeld van die haven, dat al vanuit de nauwe door winkels omzoomde straatjes regelmatig te zien is, maakt indruk. Het blauwe water met de talrijke schepen en zeiljachten steekt fel af tegen de beboste heuvels rondom de stad. Naast de vele winkels heeft Parga op cultureel en historisch vlak weinig te bieden. Op een heuvel boven de stad ligt een Venetiaans fort uit de 17eeeuw. Dit had zomaar een topattractie kunnen zijn, want de resten zijn wonderwel goed behouden gebleven. De stad kiest er echter voor om de ruïne verder te laten voor wat ze is. Je kunt er wel naartoe klimmen (wat wij dan ook gedaan hebben), maar verder informatie over de historie van deze plek is er niet te vinden. De ruïne zal de komende jaren dus verder vervallen. De klim werd wel beloond met prachtige vergezichten over de baaien rondom de stad en met een heerlijke vruchten smoothy op het terras op de top van de berg.
Voor de terugweg naar de camping kozen we de door Google Maps voorgestelde voetgangersweg. Deze leidde ons al snel de bergen in, weg van de zee. In iedere bocht doemde een nieuw vergezicht op en dit keer ontbrak ander verkeer volledig. Op het hoogste punt stond een kudde runderen en paarden midden op de weg. Op datzelfde punt stuurde de voetgangersroute ons een onverharde, steile helling naar beneden af. Dat hebben we maar achterwegen gelaten. We zijn verder doorgereden en uiteindelijk via dezelfde drukke weg als eerder, soepel terug op de camping gekomen.
Vanavond hebben we bij zonsondergang gegeten in het restaurant op de camping. Waarschijnlijk was dat onze laatste Griekse maaltijd in Griekenland. Morgen blijven we tot de late middag op de camping en rijden tegen 16.00 naar de veerhaven. Het veer vaart pas om 20.15, maar je moet al vroeg inchecken. We hebben vanmiddag al even gekeken waar we exact moeten zijn en de boodschappen voor de overtocht zijn ook al gedaan. Vanaf overmorgen vervolgen wij onze route vanuit Ancona naar Ravenna in Italië. Morgen slaan we dus voor wat betreft de blogs een dagje over.
Igoumenitsa - Ancona - Ravenna
19 en 20 augustus 2021
Gisteren was onze laatste Griekse dag van deze vakantie. We hebben de ochtend en een deel van de middag doorgebracht op camping Elena’s Beach. De veerboot naar Ancona zou pas om 20.15 vertrekken en het loonde dus om wat tijd op de camping bij te boeken om lekker lui aan het strand te kunnen liggen, lekker te kunnen lunchen en gedocht en wel de overtocht aan te kunnen gaan. Tegen 16.00 zijn we richting veerhaven gereden. Na het inchecken begon, net als in Ancona eerder deze vakantie, het wachten. Zuid-Europese veerdiensten komen per saldo nooit op tijd. We konden vanaf 18.30 het terrein van de veerhaven op en tot die tijd wachtten we geduldig met honderden andere reizigers op een parkeerterrein bij de haven. Hier maakten we kennis met een voor ons tot op dat moment vreemd fenomeen: vluchtelingen die op iedere denkbare manier proberen om op de veerboot te komen. Ze struinen de parkeerplaatsen af op zoek naar die ene kans. Een open deur van een caravan of camper kan dan zomaar betekenen dat er iemand onder je bed ligt als je wilt vertrekken. Het was dus zaak om goed op te blijven letten. Als je rondkijkt op de parkeerplaats zie je vluchtelingen uit waarschijnlijk Noord-Afrika onder opleggers van vrachtwagens liggen. Als de wagen gaat rijden, proberen ze (hangend onder de oplegger) meer het veer op te komen. De meesten worden er zo weer vanaf gehaald, maar dat weerhoudt ze er niet van om het bij de volgende afvaart opnieuw te proberen.
Bij het passeren van de grenspost voor de haven werden we uitgebreid gecontroleerd. Alle mogelijke plekken waar iemand zich zou kunnen verstoppen moesten we aan de ambtenaar laten zien. Onze camper bleek ‘verstekeling vrij’.
De overtocht verliep verder soepel en tegen half een zetten wij weer voet op Italiaanse bodem. Als je de veerhaven verlaat en achteraan in de file de stad uit aansluit, zie je pas hoeveel auto’s, vrachtwagens, caravans en campers er aan boord waren. Het kostte ons een klein uur om door Ancona op de snelweg naar Ravenna te komen. Daardoor waren we pas in de late middag op onze overnachtingsplek van vandaag. Camping Piomboni ligt aan de doorgaande weg langs het strand van de Middellandse zee. Een camping prima voor en nacht, maar voor ons gevoel te groot, te veel zand en stof en gedateerde voorzieningen. Geen aanrader dus. Het grote voordeel van deze plek is wel dat je de stad Ravenna met de fiets over redelijke fietspaden goed kunt bereiken. Wij stonden binnen een dik half uur voor het plaatselijke VVV-kantoor.
Omdat het al aan de late kant was, konden we veel van de highlights van de stad niet meer bezoeken. We bezochten wél de graftombe van Dante Alighieri en de plek van zijn uitvaart, de Basilica di San Francesco. In de Duomo van Florence staat ook een graftombe van Dante, deze is echter leeg, al hadden de Florentijnen zijn graf graag in hun stad gehad.
Het grootste trekpleister van Ravenna is de Basilica di San Vitale. Deze kerk uit de zesde eeuw NC laat een duidelijk andere bouwwijze zien dan andere kerken in de stad en in de regio. Ze is als het ware een mengvorm van oosterse en westerse architectuur en inrichting. Helaas was de kerk tegen de tijd dat wij er waren al gesloten voor publiek en moesten we het doen met foto’s van de buitenkant. Een weetje hebben we wel weer meegenomen uit Ravenna. De Paltskapel, het oudste deel van de Dom van Aken, is in opdracht van Karel de Grote geïnspireerd en gebaseerd op San Vitale. Nu we de kerk niet hebben kunnen bezoeken, kunnen we dus misschien op herhaling dichter bij huis.
Morgen vervolgen wij onze reis verder noordelijk naar het middeleeuwse Padua, onze laatste stop in Italië voordat we de Alpen oversteken naar Oostenrijk.
Ravenna - Padua
21 augustus 2021
Vanochtend zijn we van Ravenna naar het ruim 100 kilometer verderop gelegen Padua gereden. We hebben de snelwegen vermeden en reden dus door het vruchtbare gebied tussen middellandse zee en de bergketens van de Dolomieten. De rit verliep voorspoedig en tegen 12.00 arriveerden we op onze bestemming van vandaag: Agriturismo Pegaso (https://www.campercontact.com/nl/italie/veneto/albignasego/24102/agriturismo-pegaso). Wij hadden deze boerderijcamping gezien op Campercontact en de reviews waren lovend. Dat lovende karakter zat nu eens niet in de luxe, de afwerking van het sanitair of de kwaliteit van het restaurant, maar in de simpele eenvoud en de vriendelijkheid van de eigenaren. Pegaso is en boerderij die nog in bedrijf is. De boer verbouwd groenten en fruit, heeft zijn eigen wijn en verhuurt een paar campingplekken en B&B kamers. De Agriturismo ligt in Albignasego, een kleine tien kilometer ten zuiden van het historische centrum van Padua. Na een lunch bij de camper zijn we met de fietsen naar de stad gereden.
Padua is, net als Bologna eerder, een van die steden die je niet meteen voor een stedentrip uit zou kiezen, maar die zoveel te bieden heeft dat je er eenvoudig een aantal dagen door kunt brengen. De stad heeft een geschiedenis die terugvoert tot de oudheid. De echte bloeiperiodes waren tijdens de Romeinse overheersing en een aantal eeuwen later tijdens overheersing door de Venetianen. Uit de eerste periode resten slechts een aantal fundamenten en de contouren van het Romeinse Theater. De Venetiaanse periode en ook de hoge middeleeuwen hebben meer sporen nagelaten. De stad is bezaaid met plekken die op de Unesco lijst van wereld erfgoed staan. Tijdens een bezoek van 1 dag is dat echt niet allemaal te bekijken. Wij kozen ervoor om onze fietsen te parkeren bij het Prato Della Valle, een enorm plein net buiten het oude centrum met een aantal kanalen en een eiland in het midden waaromheen dertig standbeelden staan van bekende inwoners van de stad. We kuierden even over de markt die het hele plein vult en gingen daarna de stad in.
We bekeken eerst de Duomo van Padua. De bouw van deze kerk duurde meer dan 200 jaar. Michelangelo Buenarotti was in 1541 de eerste bouwheer, maar hij maakte de voltooiing in 1754 niet meer mee. De voorgevel, die ten opzichte van het weelderige interieur sober oogt, werd zelfs nooit helemaal volgens plan voltooid. Naast de Duomo ligt een romaanse doopkapel uit de 12e eeuw en ook het bisschoppelijk paleis ligt aan hetzelfde plein.
Wij bezochten vervolgens het Palazzo Della Ragione, in de volksmond il Salone genoemd. Op de eerste etage van dit gebouw uit 1218 bevindt zich een gigantische zaal die 81 meter lang, 27 meter breed en 27 meter hoog is. De muren zijn volledig bedekt met fresco’s. De zaal is de grootste ter wereld die niet door zuilen ondersteund wordt.
De topattractie van Padua in sacraal opzicht is de Basilica di Sant Antonio. De Basiliek werd tussen de vroege 13e en het midden van de 15e eeuw gebouwd ter ere van de Sint-Antonius van Padua, de beschermheilige van ondermeer kinderen en reizigers. De kerk herbergt het graf en enkele relieken van deze heilige en trekt gelovigen uit de hele wereld. We bezochten de kerk en het bijbehorende klooster en belandden midden in een heilige mis. Ondanks het feit dat wij dat niet heel gepast vinden, liepen we met de toeristen en bedevaarders als een kudde om de biddende menigte heen om het graf van de heilige te bereiken. Waar je eenvoud zou verwachten, wachtte pracht en praal. Goud was het overheersende materiaal van het heiligdom.
Na een pilsje en een hapje op een terras namen we een sightseeing bus om zo toch nog wat meer van de stad te kunnen zien. Al met al was Padua een geslaagde onderneming, totdat we bij onze fietsen kwamen.
Waar we ze achter gelaten hadden stonden ze namelijk niet meer. Onze fietsen bleken gestolen. Een zoektocht naar politie eindigde uiteindelijk bij een vriendelijke carabinieri die onze aangifte opnam. Er zat niets anders op dan en taxi terug te nemen naar onze camper.
Eenmaal terug vertelden we ons verhaal tegen de eigenaar en een aantal Duitssprekende Italianen. Het medeleven van de eigenaar uitte zich in zelfgemaakte rode wijn, verse tomaten uit zijn tuin en zoete focaccia. Aan gastvrijheid heeft het ons hier in ieder geval niet ontbroken. Morgen vertrekken we naar Innsbruck voor een aantal dagen aan de noordkant van de Alpen.
Padua - St Michele
22 augustus 2021
Vanochtend werden we wakker door de Italiaanse zon die door de open ramen onze camper in scheen. Sinds we uit Griekenland vertrokken zijn hebben we de airco niet meer gebruikt. Hier in Italië koelt het ’s avonds meer af dan in Griekenland en dan is het slapen met open ramen wel zo lekker.
Aanvankelijk zou het doel van vandaag Innsbruck zijn, maar de weersverwachting aan de noordkant van de Alpen was vandaag slecht, dus kozen we ervoor om een tussenstop in te lassen in Alto Adige, het Italiaanse deel van Tirol. Nadat de boer van de Agricultura ons voorzien had van nog meer tomaten en een goed gevulde fles van zijn eigen wijn, zijn we uit Albignasego vertrokken. We kozen voor de route door de Dolomieten dorpjes en vermeden dus de drukke knooppunten bij Verona en verderop op de Brenner autoweg. De route door de bergdorpen is qua afstand korter dan de snelweg, maar qua tijd scheelt het niet. Het is dus een route die aan te bevelen is als je kiest voor mooie plaatjes boven snel rijden op de snelweg.
Tegen 13.00 waren we bij camping Montiggl (https://www.campingmontiggl.com) vlak bij het plaatsje St. Michaële. Het gebied waar deze camping ligt wordt gedomineerd door uitgestrekte appelboomgaarden die op dit moment vol fruit hangen.
De camping heeft een camperstop, waar je voor €26,– inclusief stroom en (mooi nieuw) sanitair voor een nacht kunt staan. Toen we aankwamen bleken alle plekken al bezet, maar met wat hulp van de vriendelijke dame aan de receptie werd er simpelweg een extra plekje gecreëerd.
Omdat onze fietsen gestolen werden, waren we vandaag aangewezen op de ‘benenwagen’. We hebben een wandeling gemaakt langs twee meren die boven de camping in de bergen liggen. Rondom de kleine en de grote Montigglersee loopt een wandelweg en er liggen verschillende terrassen waar je iets kunt eten en drinken. Vanuit de camping bedroeg de totale afstand van de wandeling c.a. 8,5 km. De camping zelf ligt tussen twee bergmassieven in, waardoor er slechts zeer beperkt verbinding is met de mobiele telefoon. Dat is lastig als je Google Maps wilt gebruiken om je weg te vinden tijdens de wandeling. Gelukkig staan er voldoende bordjes die de weg wijzen.
Na de wandeling hebben we een tijdje gerelaxt voor de camper en een hapje gegeten in het restaurant van de camping. Morgen reizen we verder naar Innsbruck. Daarvandaan kijken we wat onze verder route terug naar huis wordt.
St Michele - Innsbruck
23 augustus 2021
Vannacht hebben we voor het eerst deze vakantie een fikse regen- en onweersbui meegemaakt. Er viel in korte tijd veel regen en de lichtshow aan de hemel tussen de bergen was indrukwekkend. Gelukkig scheen de zon vanochtend weer volop, waardoor we droog in konden ruimen en onze trip konden vervolgen naar Innsbruck. Onderweg hebben we onze tank voor een klein deel bijgevuld. De diesel voor onze camper kost in Italië bijna €1,70 per liter. Morgen, in Oostenrijk, kost diezelfde Liter ongeveer €1,25. Tip dus: tank zo min mogelijk in Italië.
We kozen voor een camperplaats bij een camping in Hall, 9km boven de stad (https://www.camping-hall.at) . De camping hoort bij een vrij groot buitenbad en er zijn plekken voor de poort (€20,- met stroom) en binnen de poort (€28,- all-in). Op loopafstand van de camping ligt een bushalte, waarvandaan je in 25 minuten met lijn 504 naar het centrum van Innsbruck rijdt.
Innsbruck is de hoofdstad van de Oostenrijkse deelstaat Tirol. Dit is overigens niet altijd het geval geweest. Aanvankelijk was de hoofdstad Merano, dat nu in het Italiaanse deel van Tirol ligt. Innsbruck is vernoemd naar de rivier de Inn die door de stad stroomt. Deze rivier en de gunstige ligging aan de Zuid-Noord route zorgde ervoor dat de stad al in de 12e eeuw een belangrijke halte was langs de handelsroutes vanuit Italië naar Duitsland. De stad heeft een mooi middeleeuws hart, dat de moeite van het bezoeken waard is. Veel van de statige huizen hebben hun basis in de middeleeuwen en zijn versierd met ornamenten en schilderingen. We maakten een wandeling door de stad, namen een sightseeing bus en bekeken de Dom van Sankt Jacob. Het barokke bouwwerk is eveneens rijk versierd. De biechtstoel en het altaar zijn vrijwel volledig met bladgoud belegd en het zonlicht dat door de ramen binnenvalt laat al dat goud schitteren. Opmerkelijk was dat je een euro moet betalen als je foto’s wilt maken in de kerk. Dat hebben we nog niet eerder meegemaakt. We hebben besloten om ook morgen nog in Innsbruck te blijven. Vanuit de stad kun je met een bergtrein en aansluitende kabelbaanverbinding (https://nordkette.com/de/home.html) naar c.a. 2200 meter hoogte. Dat gaan we morgen doen. We gaan wandelen in de bergen boven Innsbruck. Daarna bekijken we hoe we onze reis vervolgen.
Innsbruck - Kressbronn
25 augustus 2021
Hoewel de weersverwachtingen op papier gunstig waren om de bergen in te gaan, bleek de werkelijkheid ietwat anders. Het regende vanochtend en voor een groot deel van de dag werd ok regen verwacht. De bergen boven Innsbruck waren in nevel gehuld. We besloten om een zonnigere (en ook warmere) plek op te zoeken. De bergwandeling moet maar een jaartje wachten. Het grote voordeel van een camper is immers dat je mobiel bent en dus niet aan één plek gebonden bent.
We kozen voor de Bodensee als volgende bestemming. Rondom de Bodensee liggen talrijke campings en camperplekken, maar het is ook een populaire locatie. Het krijgen van een plek in het hoogseizoen is dus niet vanzelfsprekend. Na wat zoekwerk kwamen we uit bij Wohnmobil Stellplatz Dorfkrug in Kressbronn (www.dorfkrug.de). Deze ruim opgezette camperplaats (Caravans en andere kampeermiddelen zijn niet toegestaan) ligt een kleine 2 kilometer lopen van de Bodensee vandaan en beschikt over ongeveer 100 plaatsen. Dat klinkt wellicht massaal, maar de opzet is zo dat het een sfeervolle plek is. Je trekt bij binnenkomst en kaartje aan de slagboom en rijdt het terrein op. Normale campers kunnen zelf een plek zoeken. Als je echt groot bent (Liners bijvoorbeeld), dan moet je wel even aanmelden bij de eenvoudige receptie die bij de slagboom ligt. Grotere campers krijgen namelijk een plek toegewezen. De locatie beschikt over twee douches, een uitgebreid sanitair blok en een eenvoudig (buiten)restaurant. De bakker komt iedere ochtend tussen 8.00 en 8.30 voorrijden met verse broodjes. De prijs voor een overnachting bedraagt het hele seizoen €24,– per 24 uur. Voor ieder uur extra betaal je €1,–. Stroom, water en sanitair zijn inbegrepen, douchmuntjes kosten €1,50.
Vanuit de camping loop of fiets je via duidelijk aangegeven wandel- en fietswegen naar de Bodensee of de omliggende dorpen en stadjes. Wij liepen naar het Langenargen, een dorpje aan de oever van de Bodensee, maar ook een stad als Friedrichshafen is met de fiets prima bereikbaar. Al lopend kamen we verschillende restaurants tegen en in een van die restaurants hebben we nog een hapje gegeten.
Wat ons betreft smaakt deze plaats naar meer. Als tussenstop op weg van of naar het zuiden, maar zeker ook voor een mei- of herfstvakantie.
Kressbronn - Ulm
26 augustus 2021
Het leuke van camperen in Duitsland is dat er naast de reguliere campings, tal van camperplaatsen zijn die ook echt ingericht zijn op het reizen met een camper. Een van die plaatsen is Wohnmobil Stellplatz Ulm – Neu-Ulm (www.donaubad.de) Deze camperplaats ligt bij een sportcentrum aan de rand van de stad Ulm val bij de Donau. Wij kozen voor deze plaats omdat ze qua ligging goed is (je loopt in een kwartiertje naar het oude stadscentrum), maar ook omdat er bij het sportcentrum een ruim saunacomplex ligt. Bij aankomst kies je een plek en kun je afrekenen bij het informatiecentrum bij de ijssport hal. Wij betaalden €10,- voor een nacht. Voor de stroom betaal je aan de stroomzuil een bedrag van €0,50 per kwh. In de praktijk betekent dit dat je met ongeveer €3,- een dag en een nacht doorkomt. Gedurende de dag kun je gebruik maken van de toiletten in het ijssportcentrum. Aparte douches zijn er niet. De locatie heeft wel een broodjesservice. Als je voor 19.00 aangeeft welke broodjes je graag had, kun je die de volgende ochtend afhalen bij het informatiecentrum.
Wij liepen langs de Donau naar het centrum van Ulm. Deze stad moet in het verleden bezaaid zijn geweest met middeleeuwse huizen, maar zware bombardementen in de tweede wereldoorlog hebben veel van die huizen beschadigd. De renovaties na de tweede wereldoorlog zijn verdienstelijk, maar tegelijkertijd is goed zichtbaar wat authentiek en wat gerenoveerd is. Dit, samen met de nieuwere gebouwen, doet afbreuk aan de sfeer van de oude stad. Uitzondering zijn de stadomwallingen en de daarbij gelegen (deels scheve en verzakte) vakwerkwoningen en de Münster van de stad. Deze laatste is een mooi voorbeeld van de Gotische bouwstijl en staat vooral bekend om zijn kerktoren: de hoogste ter wereld (161,53m). Hoewel de kerk de allure heeft van een kathedraal, is ze nooit als zodanig gewijd. Sinds 1531 is het al een protestantse kerk. In het interieur is dit deels ook we te zien. Waar de buitenkant zich kan meten met katholieke bouwwerken in de rest van de wereld., is het binnenste eerder sober.
Na een wandeling in de stad kozen we voor een paar uur bij de camper. Vanavond gaan genieten de sauna en morgen reizen we waarschijnlijk verder naar Heidelberg.
Ulm - Heidelberg
27 augustus 2021
Wij namen de bus naar Heidelberg (€10,– voor twee personen retour). De bus stopt om de 20 minuten bij de uitgang van de camping. Bij het binnenrijden van de stad valt meteen het slot op dat hoog boven de stad op een bergkam ligt. Dit grote complex dateert al uit het midden van de 13e eeuw, maar opeenvolgende oorlogen en de bijbehorende verwoestingen, hebben het voor wat betreft uiterlijk een aantal keren doen veranderen. Voor noord Europa vertegenwoordigt het slot een van de best behouden voorbeelden van renaissance kastelen. Je bereikt het slot met een treintje. De entree voor dit treintje (€19,- pp) is meteen ook de entree voor het slot en de bijbehorende musea. Let wel op: in de folders van de plaatselijke Tourist Information staat dat het slot tot 18.00 geopend is. In werkelijkheid is dat 16.30, al weten we niet of dat altijd zo is. Naast het slot is de oude binnenstad van Heidelberg het bezoeken waard. Bij de Toerist Information koop je voor €1,50 een kaart met een wandeling langs alle hoogtepunten. Persoonlijk vonden wij de hoogtepunten die aangedaan werden niet eens de mooiste plekken in de stad. De vele goed behouden huizen, herenhuizen en paleisjes zijn zeer het bekijken waard. Een deel van de charme van de stad zit in het feit dat ze in de beide wereldoorlogen nauwelijks beschadigd is geraakt. Oprukkende Amerikaanse troepen namen de stad in 1944 al snel in, waardoor bombardementen overbodig werden. De oude stadskern zoals die nu uitziet is dus nog ongeveer gelijk aan de stad zoals die voor de wereldoorlogen was.
We sloten ons bezoek aan Heidelberg af met een Thaise maaltijd op een terras bij de oude brug over de Neckar. Onze roadtrip van dit jaar nadert stilaan zijn einde. Morgen reizen we door naar Trier, onze laatste stop voordat we zaterdag doorreizen naar huis.
Onze weg terug naar huis bracht ons vandaag naar de Duitse stad Heidelberg. Gisterenavond hebben we uitgebreid gebruik gemaakt van de sauna faciliteiten in het Donau bad in Ulm. Aangezien de temperaturen hier in Duitsland wel wat afwijken van wat we de afgelopen maand gewend waren (ter vergelijk: tijdens de koelste nacht in Griekenland was het ongeveer 28 graden, gisteren nacht kwam het kwik niet verder dan een graad of 11), kwam de warmte van de sauna goed van pas. Toen we vanochtend wakker werden, kletterde de regen op onze camper. Het heeft vervolgens ook de hele weg naar Heidelberg geregend, maar tegen de tijd dat we op onze bestemming waren, werd het droog, kwam de zon uit en ging de temperatuur omhoog naar aangename 20 graden.
We staan vandaag op Camping Heidelberg (http://www.camping-heidelberg.de/english.php). Deze camping, waar je voor 29 euro inclusief stroom, water en alle andere diensten staat, is zeker niet luxe, maar de ligging direct aan de oever van de Neckar en op slechts 10 minuten (met de bus) van het centrum, maakt deze plek zeker de moeite waard. Een ander voordeel is de supermarkt die direct aan de overkant van de weg ligt. Handig als je nog even snel boodschappen wilt doen.
Heidelberg - Trier
28 augustus 2021
Een groot deel van deze vakantie hebben we genoten van de Griekse en Romeinse oudheden op het vasteland van Griekenland. Vandaag hebben we tijdens onze laatste etappe opnieuw een historische plek aangedaan: het oude Romeinse Treviris (Trier). We staan op de gelijknamige camping (camping Treviris, https://camping-treviris.de), direct aan de oever van de Moezel. We betaalden voor een nacht €21,- voor twee personen en onze camper. Voor wat betreft de elektriciteit reken je het verbruik af. Het gebruik van de douches wordt apart afgerekend. Deze douches (en ook de rest van de sanitaire voorzieningen) zijn overigens prima en schoon. Dit en de ligging op ongeveer 2 kilometer van het centrum van de stad, maakt deze camping tot een aanrader. Als je genoegen neemt met wat minder voorzieningen, kun je overigens ook gebruik maken van de camperplaats die bij de camping hoort. Hier sta je voor €12,– per nacht. Stroom en dergelijke worden dan apart in rekening gebracht.
We liepen via het voet- en fietspad langs de moezel naar het oude centrum van de stad. We kozen voor een stadswandeling via de app Izi (zie appstore). Studenten van een opleiding in België hebben de wandeling langs tien highlights in de stad samengesteld. Dit was dus een mooie manier om Trier te leren kennen.
We begonnen onze wandeling bij de Porta Nigra, de oude Romeinse stadspoort uit het begin van onze jaartelling. Voor €4,– pp bezochten we de poort met een interactieve rondleiding via de smartphone. De Porta Nigra maakte deel uit van de verdedigingswerken van Treviris. De poort werd gebouwd tijdens de regeringsperiode van keizer Constantijn die een tijd lang zijn hoofdkwartier in Trier had. In die periode verrezen naast de Porta Nigra vele andere Romeinse bouwwerken. Na de Romeinse periode werd de Romeinse stadspoort opgenomen in een grote kerk die hoorde bij een naastgelegen klooster. Pas in de napoleontische tijd werd het omhulsel weer verwijderd en nu is de poort weer in haar oude glorie te zien. Naast de Porta Nigra springt de Basilica, een gigantisch bouwwerk dat oorspronkelijk als paleis voor de keizer bedoeld was, in het oog. Nadat Constantijn zijn regeringszetel verlegde naar Constantinopel (het huidige Istanboel) werd het gebouw deel van een Frankische nederzetting en later een (protestantse) kerk. In de buurt van de Basilica liggen de Keizerthermen en de resten van het amfitheater. Samen met verschillende andere badhuizen zorgen deze overblijfselen ervoor dat Trier een echte Romeinse uitstraling heeft.
Naast het Romeinse verleden zijn diverse middeleeuwse bouwwerken het bezoeken waard. Dit geldt zeker voor de Dom van Trier. Deze zogenaamde dubbelkerk staat op de plek van een ouder Romeins bouwwerk dat ook twee kerken bevatte en dat door Keizer Constantijn gebouwd werd nadat hij zich bekeerde tot het Christendom. Dit oude bouwwerk was overigens vier keer zo groot als de huidige dubbele kerk die naast de Domkerk de Onze Lieve Vrouwenkerk omvat. Beide kerken zijn verbonden door een doopkapel.
Het bezoek aan Trier was zeer de moeite waard. De stad ademt een bijna mediterrane sfeer en de verschillende goed bewaarde monumenten zorgden samen met de gezellige binnenstad voor een echt highlight onderweg naar huis. We aten nog een laatste vakantiemaaltijd bij de Kartoffel Kiste een restaurant met vooral echte Duitse keuken. Morgen reizen we terug naar Nederland en dan zit onze vakantie 2021 erop.
Tot slot
29 augustus 2021
We zijn weer thuis in Landgraaf. Een maand lang hebben we genoten van Griekse oudheid, Italiaanse gastvrijheid en Oostenrijkse en Duitse geschiedenis. Het laatste deel van onze reis verliep, door de diefstal van onze fietsen, anders dan gepland. Liechtenstein hebben we uiteindelijk niet aangedaan en de slechte weersomstandigheden in Oostenrijk leidden ertoe dat we andere keuzes gemaakt hebben dan gepland. Reizen met een camper staat wat ons betreft voor deze flexibiliteit. Je past je reis aan de situatie van het moment aan. Soms reis je om een bosbrand heen, dan ontwijk je een regengebied om op een ander moment weer langer ergens te blijven waar je het echt naar je zin hebt. De reis zoals gepland zou je nog altijd kunnen maken, maar wellicht biedt deze blog de inspiratie om net als wij ook af te wijken.
Reactie plaatsen
Reacties